Katastroof

Katastroof ontstond in het najaar van het gezegende jaar 1977. Elvis was juist gestorven en Rubens was 400 jaar eerder geboren. De bedoeling was een eenmalig folk- en kleinkunstprogramma in elkaar te steken, maar door een speling van het noodlot bleven de jongens aan elkaar hangen en noemden zich Katastroof. En zo bracht het ene obscure optreden het andere mee. In die dagen omvatte het programma ook nog Engelstalige liedjes en werd er meestal voor de pinten opgetreden. Het was de tijd van de kroegentochten en de nachtelijke omzwervingen in ondergronds Antwerpen.

Een avondvullend programma met eigen liedjes in het Antwerps dialect, geinspireerd op het cafeleven, de seksuele gewoonten en zeden van de mens, paters en pastoors volgde nog geen half jaar later. Maar de eigenlijke doorbraak kwam toen de groep zich door een platenproducer liet strikken en de eerste elpee "Stront aan de knikker" uit de persen rolde, waarvan natuurlijk nooit een noot op de gevestigde radiostations werd gespeeld. En toch werd Katastroof een begrip.

Vanuit de Koekestad zwierven zij uit over alle chiro-lokalen en parochiezalen van Vlaanderen, bleven zij de jeugd "inspireren" en de verontruste ouders shockeren. En dit al 25 jaren lang. Op het einde van de vorige eeuw stapte een groepslid er uit, maar dit lieten de overblijvenden niet aan hun hartje komen. Een herbewerking van ZUIPE!, een der oudste Katastroof-songs veroverde in mei 2000 de eerste plaats in de Vlaamse toptien, en dit was nog maar het begin van "terug van nooit weggeweest".