Het openingsnummer ‘Always There’ belooft wel wat. Het begint elektronisch en gaat daarna over in rock, waarbij we kennismaken met de theatrale zang. Echter, is in de rest van het nummer bijna geen elektronica meer te vinden en wordt het overstemd door de overdreven zang. Toch blijft de melodie wel hangen. Diezelfde melodie is terug te vinden in bijna elke track op de EP. De zanger doet te veel zijn best, waardoor het wat nep overkomt en ook de muziek is niet verrassend. Dit wordt erg duidelijk in de track ‘Poison’. Het nummer blijft zich maar herhalen en het lijkt of er bijna geen eind aan komt.
Een van de beste tracks op het album is ‘Couldn’t Believe It’, wat toch weer begint met diezelfde soort melodie. Het hobbelt zo rustig door heel de plaat. In dit lied is wat meer aandacht aan de drums besteed waardoor het bombastischer klinkt dan de rest. Toch is er weinig originaliteit te vinden als de titel van het nummer elke keer herhaald wordt in het refrein. Nu weten we het wel. Voor het eerst horen we wel een korte gitaarsolo, wat zorgt dat deze track wat meer diepte krijgt, instrumentaal gezien.
Het debuut van Barosz is niet al te best. Een en dezelfde melodie wordt herhaald op de halve plaat, de zanger doet te veel zijn best waardoor het niet goed overkomt en verrassend kun je het niet noemen. De band moet zich meer gaan richten op het maken van verrassendere muziek, zodat niet elk lied hetzelfde klinkt. Al de poespas en uithalen komen het album niet ten goede. Terugkeren naar de basis en zorgen dat de teksten en zang goed zijn is het advies.
Artvark Saxophone Quartet - TranceNa een lange rits samenwerkingen houdt Artvark Saxophone Quartet het deze...
New Kingston - A Kingston Story: Come From Far De mannen van New Kingston zijn geboren en getogen in New York, maar hebben...