Nu is er, zo tussen 1995 en 2005, een fase geweest waar je op nagenoeg elk (pop)punk album wel een jolige cover van een ‘klassiekertje’ kon vinden. En laten we eerlijk zijn; dat was bloedirritant. Juist daarom is het idee voor een album als dit toch echt even schrikken. Uiteraard niets ten nadele van de gewezen punkrockers, integendeel zelfs, No Use For A Name is en blijft een zeer gewaardeerde en gerespecteerde naam. Zodoende zijn de bedoelingen ongetwijfeld goed (zo’n covertje kan tenslotte prima op de setlist). Toch zou het zonde zijn als je de reputatie van een band als ‘No Use’ op de valreep nog even te grabbel zou gooien door al die quasi-gezellige niemendalletjes in één ruk door de luisteraar zijn of haar strot te dwingen.
Des te groter is de zucht van verlichting als blijkt dat deze verzameling NUFAN hier postuum de ruimte biedt om de pet af te nemen voor vrienden, collega’s en inspirators. Afgezien van het overbodige ‘Enjoy The Silence’, open deur ‘Don’t Cry For Me Argentina’ en het flauwe ‘The Munster’s Theme’ zijn er verder alleen hommages aan helden te bespeuren. Nummers coveren van de Misfits (‘Hybrid Moments’), Dag Nasty (‘I’ve Heard’) of Social Distortion (‘1945’) mag natuurlijk niet van de punkrockpolitie, maar het onverwachte positieve effect van deze plaat valt zelfs door de meest cynische zuurpruim (yours truly incluis) niet te ontkennen. Omdat men zo dicht bij het origineel blijft, word je er ten eerste aan herinnerd dat No Use For A Name een uitstekend bandje was. Ten tweede denk je een ruim half uur alleen maar : ”Goh … lekker zeg. Dié ga ik weer eens draaien”. Dat is voor een plaatje als Rarities Vol.1: The Covers wel zo’n beetje het maximale wat er uit valt te slepen. Geen verplichte kost, maar ook zeker geen tegenvaller.
Mutemath - Play Dead Mutemath maakt een mengelmoes van rock, elektro, new wave, jazz en nog veel...
Motorpsycho - The Tower Psychonauts. Zo worden de fans van Motorpsycho liefkozend genoemd....