En voor die liefhebbers is dit album een stuk vriendelijker. Blanck Mass telt een aantal nummers die zich als een bloem in bloei langzaam maar zeker openen. Een van de vroege hoogtepunten is het duistere ‘Chernobyl’, waarin een zware basslag de synthesizer bespeeld. Het ruim negen minuten durende ‘Raw Deal’ is een ander wondertje. Een bos ontwaakt. De track wordt met de minuut levendiger. Tussen al het geluk hangt echter gevaar. Boosaardig gegrom dreigt vanuit de struiken. Prachtig en indrukwekkend.
Er staat geen slecht nummer op Blanck Mass, maar muziekliefhebbers die van dit genre houden, zullen er ook niets buitengewoon bijzonders in horen. Powers heeft met Fuck Buttons bewezen een genre op zijn kop te kunnen zetten, maar is als Blanck Mass verre van uniek. Hij is geen Oneohtrix Point Never, de jonge muzikant die vorig jaar het unieke album Returnal uitbracht. Binnen de ambient music is Blanck Mass niet innovatief genoeg om echt indruk te maken.
Blanck Mass is dus een mooie plaat, maar niet veel beter dan een hoop andere ambient music releases. Hopelijk zorgt dit album dankzij de bekende naam achter het project wel voor wat meer aandacht voor het ondergewaardeerde genre, waarin zoveel muzikale pracht en praal te vinden is.
Alkaline Trio - DamnesiaVijftien jaar gaan ze al mee, de heren van Alkaline Trio . En wie jarig is,...
The Breakers - The Breakers Denemarken geeft de laatste jaren steeds meer blijk van het feit dat het land...