RECENSIE: I am Kloot - Let It All In

Cover I am Kloot - Let It All In
2013-02-27 Eentje voor “de beste festivalmomenten aller tijden” is ongetwijfeld het moment dat op Lowlands 1999 de bliksem in de tent sloeg, toen I Am Kloot ‘Storm Warning’ inzette. Degenen die daar aanwezig waren zullen zich als een cohort voelen: “Weet je nog, die knal?” En een betere reden om je levenslange trouw aan een band te beloven is er niet. In het geval van I Am Kloot is dat ook helemaal geen schande, de band uit Manchester komt steevast met kwaliteit op de proppen.

Let It All In is inmiddels al het zesde album, de BBC Recordings en B-sides even daargelaten, en het is een album geworden dat een mooie grote gemene deler is van al haar voorgangers. Eerste single ‘These Days Are Mine’ is in dat opzicht ook geen echte graadmeter voor het album en is misschien wat ongelukkig gekozen. Het staat immers bol van de arrangementen waarin vooral de strijkers de overhand lijken te nemen. Op zich een sterk nummer, ware het niet dat door de jaren heen de kaalheid van het trio nu juist zo sterk bleek.

En met die kaalheid, het ongepolijste, daar start Let It All In ook mee. ‘Bullets’ zou zelfs wel als ultieme I Am Kloot-song betiteld kunnen worden. Het begint rustig met een basloopje dat doet denken aan hun eerste hit ‘Twist’ en halverwege de song komt de scherpe hoek in de vorm van een elektrische gitaarpartij. John Bramwell heeft een stemgeluid dat misschien wel de heldere equivalent van Tom Waits is. Helder, klein, een tikje timide misschien, maar erg geschikt om kroegverhalen mee te vertellen, getuige de zin “You treat your body like a cheap hotel, somewhere you can stay but never stop”. Ook ‘Let Them All In’ is weer erg minimaal en heeft wat kleine arrangementen. Echter, het is ‘Hold Back The Night’ dat duidelijk maakt dat de band deze keer heeft gekozen voor een divers geluid. Na de rustige opening komen de strijkers flink opzetten om een kolossaal en orkestraal geluid te creëren. Misschien dat ze er zelfs iets té dik bovenop liggen.

Het geeft echter wel aan dat Let It All In een album met meerdere gezichten is geworden. Je hebt van die bands die na twee of drie albums ineens met andere instrumenten gaan werken waarbij je je afvraagt of dat komt aan een gebrek aan creativiteit of een échte interesse om de horizon te verbreden. I Am Kloot heeft altijd een herkenbare sound gehad en deze rustig doorontwikkeld. Het album Sky At Night was een fantastisch voorbeeld van hoe een band zich een nieuw geluid eigen kan maken. Nu zoekt I Am Kloot wat meer de uitersten op, waardoor de afzonderlijke nummers wat verder uit elkaar liggen. Maar juist omdat de basis van de band altijd herkenbaar is geweest, is dat nergens ongemakkelijk.

Het is best moeilijk om te omschrijven wat de band nu zo uniek maakt. Iemand zei ooit: “I Am Kloot is de band je al honderden keren hebt gehoord, maar nog nooit gehoord hebt.” Lees die zin gerust nog een keer. Wellicht is het de perfecte omschrijving van een band die zich even makkelijk laat omschrijven als dat ze ongrijpbaar is.
Recensent:Siem Deutz Artiest:I am Kloot Label:Pias
Cover Ducktails - The Flower Lane

Ducktails - The Flower LaneTerwijl de sneeuw nog op de daken ligt, is de eerste echte zomerplaat van...

Cover Devourment - Conceived In Sewage

Devourment - Conceived In Sewage Uit Amerika bereikte ons onlangs de laatste smerigheid van Devourment , een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT