RECENSIE: Queensrÿche - Queensryche

Queensryche
2013-07-17 De soap rond Queensrÿche is helaas nog niet ten einde. Nog dit jaar moet er een uitspraak komen over wie er nu gebruik van de naam mag maken: De band rond zanger Geoff Tate of de versie met de drie originele leden aangevuld met gitarist Parker Lundgren en nieuwe zanger Todd La Torre. Behalve verbaal voeren de bands ook een noeste muzikale strijd uit. Beide groepen hebben inmiddels een plaat uit. Geoff Tate en zijn Queensrÿche kwamen in april met een album en iets later volgde het hernieuwde Queensrÿche met een nieuwe plaat getiteld Queensrÿche. Volgt u het nog?

Vergelijkingen tussen beide albums liggen op de loer, maar omdat uw recensent nog niet de gelegenheid heeft gehad naar het album van Geoff Tate en de zijnen te luisteren, laten we dat achterwege. Puur afgaand op het muzikaal gebodene kun je stellen dat het album van Queensrÿche met Todd La Torre adequaat is, maar ook niet veel meer dan dat. De vooruitgesnelde berichten als dat het vijftal qua geluid weer teruggrijpt op de beginjaren is slechts ten dele waar. Weliswaar klinkt de band pittig en bevlogen, maar de composities hebben zeker niet het niveau dat we kennen van klassieke albums als Operation Mindcrime of The Warning. Eigenlijk kun je stellen dat de ziel van de band al met het vertrek van gitarist Chris DeGarmo in 1997 verdween.

In slechts vijfendertig minuten razen negen songs en twee instrumentaaltjes langs. De nummers klinken soms bloedcommercieel (‘Where Dreams Go To Die’ , ‘In This Light’ en ‘A World Without’) en rocken soms de ballen uit je broek (‘Vindication’, ‘Don’t Look Back’ en ‘Fallout’). Daarbij is La Torre een prima zanger die het geluid van Geoff Tate meer dan eens benadert. Zo op het eerste gehoor is deze twaalfde schijf dan ook eentje die niet misstaat in de Queensrÿche catalogus. Behalve de poging het geluid van de genoemde albums te benaderen, is zeker ook Empire een belangrijke invloed geweest, getuige verzorgde semi-ballads als ‘Open Road’ en het eerder gememoreerde ‘A World Without’. Prachtige nummers, maar toch knaagt er wat. Alsof er een familiereünie plaats vindt, maar die leuke oom en tante zijn niet op komen dagen.

Queensrÿche, bewijst dat er nog steeds leven in de band zit, maar het blijft raar om je favoriete band zonder zijn kenmerkende zanger te horen. Het is te hopen dat de rechter snel een verstandig besluit neemt. Of liever nog dat de heren de strijdbijl begraven en ooit weer samen een plaat gaan maken (graag met Chris DeGarmo erbij natuurlijk). Tot zover doen we het met deze plaat die helemaal niet slecht is, maar die ook heimwee naar die prachtige beginjaren oproept.
Recensent:Jan Didden Artiest:Queensrÿche Label:Century Media
Cover Orphaned Land - All Is One

Orphaned Land - All Is One Orphaned Land is een band die al sinds haar oprichting in 1991 met haar...

Cover Firewind - Apotheosis - Live 2012

Firewind - Apotheosis - Live 2012 Aaah, daar gaan we weer: Het volgende levensteken van onze Griekse vrienden...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT