Om zich te onderscheiden gebruikt Watain ook heavy metal-invloeden in haar muziek. Zeker een nummer als ‘All That May Bleed’ klinkt bijna traditioneel. In die zin heeft de band ook wel wat weg van Immortal. Daarbij horen we in ‘Black Flames March’ gitaarlicks die hetzelfde klinken als bij Immortal en ook de grommende stem van Erik Danielsson lijkt enigszins op die van Abbath. Nog iets toegankelijker is het bijna swingende ‘The Child Must Die’ waarin voor de verandering het geluid eens niet totaal dichtgesmeerd is. Een special vermelding verdienen de regelmatig langskomende inventieve basloopjes van Danielsson en verder is het snijdende gitaarwerk van Pelle Forsberg van hoog niveau.
Om de sfeer te verhogen trekt de band ook nog wat gothic-elementen uit de kast. Denk daarbij niet aan de manier zoals bands als Cradle Of Filth of Dimmu Borgir dat doen, maar zoek het meer in Sisters Of Mercy-achtige sferen. Dit horen we vooral in het bijna negen minuten klokkende ‘They Rode On’ waarin Danielsson met een normale stem zingt. Het nummer is daardoor wel enigszins een vreemde eend in de bijt. Het komt de consistentie niet ten goede. Daarbij duurt de plaat met meer dan een uur veel te lang. Bij dit soort platen is drie kwartier lang genoeg. Als tegenhanger voor het bijna lieve gothic-geluid krijgen we er flink van langs met het ziedende ‘Oulaw’. Het droefgeestige ‘Holocaust Dawn’ leidt de plaat in stijl uit.
The Wild Hunt is behoorlijke plaat van een band die blackmetal, heavy metal en gothic mooi weet te combineren. Het leidt niet altijd tot een eenheid, maar de plaat is daardoor wel afwisselend en weet absoluut te boeien.
.jpg)
New Found Land - New Found LandNa in korte tijd twee albums gemaakt te hebben, voelde de Zweedse Anna...
-1.jpg)
EF - Ceremonies Wat kunnen ze eigenlijk niet in Scandinavië? Of het nu neoklassiek, ambient,...