De muziek van Axel Rudi Pell kent raakvlakken met Dio, Rainbow en Black Sabbath in de tijd van Ronnie James Dio en Tony Martin al is het geheel net wat minder slepend. Natuurlijk klinken de riffs en gitaarlicks van de blonde gitarist bekend in de oren en natuurlijk zijn de teksten typische hardrockschrijfsels zoals we ze kennen van de genoemde voorbeelden, maar het wordt allemaal zo vol liefde en passie gebracht dat we onze Duitse vriend het volstrekte gebrek aan originaliteit bereidwillig vergeven.
De melodieën liggen bijna allemaal zonder uitzondering goed in het gehoor en na enkele keren luisteren lijk je alles al te kennen. Het is ook het gevaar van albums als dit. Op een gegeven moment ben je er op uitgekeken, maar daar zullen de fans ongetwijfeld anders over denken. Die omarmen stuwende hardrock songs als ‘Long Way To Go’ en ‘Changing Times’ en gaan uit de bol bij de voortreffelijke solos van Pell.
Natuurlijk staan er ook weer een paar heerlijk slepende songs op Into The Storm en zoals uw recensent al bij eerdere recensies opmerkte zijn dit de nummers die het langst blijven hangen. ‘When Truth Hurts’ , ‘Touching Heaven’ en het tien minuten klokkende titelnummer zijn hier weer prachtige voorbeelden van.
Origineel of niet, stiekem smullen we toch weer van de muziek van Axel Rudi Pell. Het zal ongetwijfeld niet heel lang duren voordat album nummer zeventien het levenslicht ziet. Tot die tijd vermaken we ons met het oerdegelijke Into The Storm.
.jpg)
iET - So UnrealVorig jaar mocht ik de cd The Kitchen Recordings II van iET recenseren....
.jpg)
Nashville Pussy - Up The Dosage Als geen ander krijgt Nashville Pussy het voor elkaar om genres als...