RECENSIE: Olga Bell - Krai

Olga Bell
2014-10-23 Olga Bell is als een moderne matroesjka op muzikaal gebied. De Russische zangeres, klassiek pianiste en keyboardspeelster, die opgroeide in Alaska en tegenwoordig in New York woont, speelt in verscheidene muziekprojecten. Zo zit ze bijvoorbeeld in de groepen Dirty Projectors en Chairlift, en samen met Tom Vek vormt ze Nothankyou om daarnaast ook nog een solocarrière te ambiëren. Onder haar eigen naam weet ze in 2011 al haar debuutalbum Diamonite uit te brengen, gevuld met elektronische beats, Bell’s krachtige stem en pakkende melodieën.

Ditmaal gaat Bell nog een stapje verder en duikt voor haar inspiratie in haar Russische roots. Met als resultaat het album Krai wat zoiets betekend als grens of limiet. Iets wat op het moment politiek niet echt lekker ligt. De verschillende regio’s en diversiteit komen in de nummers dan ook aan bod. Daarbij komt het goed van pas dat Bell naast een behoorlijk stembereik te hebben ook handig met het mengpaneel is waardoor ze zowel twee mannelijke stemmen als vier vrouwenstemmen kan vertolken.

Bell maakt ook nog eens de dappere stap om alle songs geheel in het Russisch te zingen. Niet een van de makkelijkste of uitnodigende talen om naar te luisteren. Ondanks dat weet Bell een gewaagde creatieve mix te maken tussen Orthodoxe religieuze gezangen en melodieën en teksten uit Kozakken fabels verbonden door hedendaagse poëtische teksten die ze schreef met haar moeder.

De muziek verschuift in de negen songs van minimaal gearrangeerde stukken teruggrijpend naar de trojka tot melodieën die met gemak bij de balalaika zouden passen. Zo zijn daar elektronica, percussie, trip-hop beats (vooral op "Perm Krai"), een kronkelende cello en gitaar, maar het album gaat vooral over Bell's stem.

Albumopener ‘Krasnodar Krai’ begint met langzame, dissonante akkoorden die een basis is voor Bell's gelaagde vocalen. Hiermee creëert ze een bepaalde sombere melancholie, passend bij het thema van de oude tradities. Opvolger ‘Altai Krai’ opent met het gezongen “yihieeee” dat speels uitgestrekt wordt tot alarm sirenes in combinatie met scherp gitaarspel alvorens over te gaan in laag gegrom van Bell.

‘Perm Krai’ de eerste single van Krai, is vervolgens veel soepeler en meer jazzy . De gitaar gecombineerd met een speels overslaande beat is lichter in contrast met het zwaardere gevoel van de vorige tracks. Op ‘Krashnoyarsk Krai’ rinkelt het glockenspiel in mineur boven een pulserende cello en Bell's spookachtige, zware vocalen . Totdat de elektrische gitaar de melodie oppakt van de vibraphone en er mee los gaat.

Krai is zo’n album dat je of helemaal intrigeert of je bij de eerste tonen al gelijk tegen de haren instrijkt. Electro fans op zoek naar iets nieuws met een uitdaging hoeven met deze plaatniet verder te zoeken. De moeilijk te benoemen stijl doet denken aan een mix van Bjork, Kate Bush, zoals op haar album The Dreaming, Bat For Lashes, en de Bulgaarse zangeressen Le Mystere Des Voix Bulgares. Voor de rest van ons muziek liefhebbers is het wellicht toch wat te experimenteel.
Recensent:Chantal van den Berg Artiest:Olga Bell Label:One Little Indian Ltd
Cover Aborted - The Necrotic Manifesto

Aborted - The Necrotic Manifesto “As I model my morbid creating, I see the beauty of murder. You are nothing...

Cover Lee Bains III & The Glory Fires - Dereconstructed

Lee Bains III & The Glory Fires - Dereconstructed Lee Bains III & the Glory Fires is een onvervalste southern rock band...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT