RECENSIE: Phox - Phox

Phox
2014-09-09 Het gros van de bands moet jarenlang zwoegen in kleine clubs en vieze barretjes voordat ze met een beetje geluk eens opgepikt worden. Voor het overgrote deel komt die ontdekking echter nooit. Toch kan het soms heel snel gaan. Zo kan het dus voorkomen dat je Zach Johnston heet en in 2011 met je schoolvrienden uit Baraboo, Wisconsin een creatief project begint. Gewoon een beetje spelen met video en muziek. Aan nummers werken en hier en daar wat optreden. Hoewel het zestal na de High School ieder zijn richting inging blijkt dat de vriendengroep samen tot mooie dingen kan komen.

Na een tijdje knutselen komt de groep begin 2013 onder de naam Phox met de EP Confetti, waarbij iedere track wordt voorzien van videomateriaal. Het levert de band datzelfde jaar nog goede perskritieken op en nog belangrijker, ze weten optredens te scoren op SXSW en Lollapalooza. Daarnaast spelen ze op het Itunes Festival in het voorprogramma van The Lumineers en mogen ze mee op tour met Blitzen Trappers.

Eind augustus presenteerde de band haar debuutalbum Phox en dat we het hier hebben over een bijzonder creatief groepje mensen, mag duidelijk zijn als je alleen al af gaat op de rijke aankleding van de liedjes. Hiernaast weet de band hun folkpop met accenten uit verschillende stijlen te verrijken. Zo kent ‘Noble Heart’ klassieke invloeden die mede door de gitaarsolo enigszins aan Muse doet denken. Terwijl het lang uitgesponnen, tevens sterk opgebouwde ‘Laura’ met zijn langgerekte gitaarklanken elementen uit de postrock herbergt. De sterke eveneens lange track ‘Raspberry Seed’ heeft naast klassieke strijkersklanken dan juist weer een wat dromerige jazzy feel.

De ene keer invloeden uit de klassieke muziek, zoals het ontzettend sterke ‘Satyr And The Faun’, de andere keer komt er een vleugje country om de hoek kijken. Bijvoorbeeld op het speelse ‘Slow Motion’ of het door harmonieuze zang opgesierde ‘Evil’. Maar wat op het debuutalbum, tussen alle variatie door, constant de aandacht opeist is de geweldige stem van zangeres Monica Martin.
Of ze nu ingetogen of krachtig zingt, haar soulvolle stem grijpt je in je nekvel en laat je pas aan het einde van de plaat weer los. Het moet gezegd, de stem van Monica doet denken aan die van Florence Welch, maar dan zonder scherpe randjes.

Phox laat met haar debuutalbum horen dat de positieve reacties op basis van een EP en optredens niet zomaar uit de lucht komen vallen. Phox blijkt niet alleen op creatieve wijze met folkpop om te gaan, maar weet daarnaast ook nog eens twaalftal bijzonder sterke songs af te leveren. Het is dus niet voor niets dat dit zestal werd opgepikt door de kenners. Phox is zonder meer een band om in de gaten te houden.
Recensent:Ruud de Zwart Artiest:Phox Label:Pias
Cover Howling Bells - Heartstrings

Howling Bells - HeartstringsTien liedjes. Slechts 32 minuten speelduur. Zangeres Juanita Stein van de...

Cover The Melodic - Effra Parade

The Melodic - Effra Parade In eerste instantie lijkt het Britse The Melodic gewoon het volgende,...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT