Met instrumentale opener ‘Alaska’ blaast de band je meteen weg. Deze begint heel rustig met wat synthesizergeluiden en wordt vervolgens een bombastisch geheel, nadat er ook gitaar en drums aan worden toegevoegd. Het zit bijzonder goed in elkaar en houdt je geïnteresseerd. Dat geldt tevens voor het grootste deel van de nummers. Hoogtepunten zijn het rustige ‘Queen Of England’, ‘The Golden Age’ (door de mondharmonica) en ‘Vortex’, met een tof refrein en een gigantische climax.
Over het gehele album heerst een tamelijk sombere, melancholische sfeer, met uitzondering van ‘Sunset Park’, ‘The Golden Age’ en ‘New England’. Dit maakt het niet op elk moment even fijn om te luisteren, maar over het algemeen ook niet minder mooi. Soms is de stem van zanger Marcel Hulst niet heel erg prettig om naar te luisteren, bijvoorbeeld in combinatie met de ukelele in ‘Permanent Resident Card’ of bij een nummer dat vocaal niet veel kanten op gaat (‘Atlantic’). Qua zang wordt het echter wel weer interessant op het moment dat Hulst de hoogte in gaat, zoals in ‘Because’ of ‘Pretty Delay’.
Het debuutalbum van Maggie Brown is interessant genoeg om zich staande te houden binnen de huidige, bijzonder grote indiescene. De muziek van het Amsterdamse vijftal is meeslepend, ietwat somber en soms enigszins mysterieus, waardoor het niet voor elk moment van de dag even geschikt is. De liedjes zijn echter compact en catchy genoeg om een groot publiek aan te spreken. Door deze combinatie van melancholiek met pop maakt Maggie Brown indruk met hun eerste plaat.
.jpg)
Jolie Holland - Wine Dark Sea Jolie Holland belooft dat Wine Dark Sea het album is waar de vele...
.jpg)
The Captain Legendary Band - TCLB Live De muzikanten van The Captain Legendary Band maken rootsmuziek in haar...