RECENSIE: Angus & Julia Stone - Angus & Julia Stone

AJS
2014-10-10 Het is vier jaar geleden dat het Australische folk duo Angus & Julia Stone haar laatste plaat Down The Way uitbracht. Daarna stortten broer en zus zich ieder op soloprojecten en waren er geen plannen om samen nog een plaat te maken. Volgens Julia wist het duo niet meer goed hoe het Angus & Julia Stone moest zijn. Sterproducer en eigenaar van platenlabel Def Jam, Rick Rubin, had hier wel een aantal ideeën over. Rubin was dan ook degene die met Angus en Julia afzonderlijk contact zocht en kennelijk kon het duo zich wel in zijn plannen vinden want hij kreeg de twee weer gezamenlijk in de studio. Rubin's ideeën zijn te horen op het eindresultaat Angus & Julia Stone.

In sommige opzichten lijkt de plaat op de voorgaande platen. De manier waarop de vocalen verdeeld zijn is bijvoorbeeld erg herkenbaar. Er is ruimte voor samenzang maar broer en zus nemen voornamelijk afwisselend de hoofdvocalen op zich. Er is ook nog steeds ruimte voor de folk waar het duo zo om bekend staat. Met name 'Other Things' doet denken aan het eerdere werk. Een gitaar en de samenzang van broer en zus nemen daarin de overhand. Hetzelfde geldt voor openingstrack en tevens eerste single 'A Heartbeat'.

De plaat in z'n geheel is echter meer pop dan folk en het sterkste nummer van Angus, 'Little Whiskey', is misschien zelfs te stevig om onder de noemer pop te vallen. Angus zingt over afscheid en een verloren liefde. Het gebruikelijke Stone-recept. De harde drums die kenmerkend zijn voor 'Little Whiskey' zijn dat niet. Die duiden op de meer gedurfde weg die Angus en Julia voorzichtig betreden aan de hand van Rubin, die onder andere albums voor Rage Against The Machine produceerde. Ook op Angus' afsluitende 'Crash & Burn' is er veel ruimte voor de elektrische gitaar, die een dromerig, melancholiek samenspel creëert met de scherpe stem van Angus.

Julia's sterkste nummer is het bijna wanhopige 'Death Defying Acts'. Precies in het midden van de plaat. De tekst is poëtisch en donker, kenmerkend voor teksten van Julia. “Why do you try to make me better than the divine, it isn't the same, don't give it a name,” lispelt ze met haar fragiele zoete stem. Om vervolgens te smeken: “let me remain, let me remain”.

Ondanks dat het duo op dit album voor het eerst samen de teksten schreef in plaats van ieder apart is het toch Julia die overheerst. Haar onmiskenbare bijdrage aan de teksten, haar stem en vooral het contrast tussen beiden werkt betoverend. Het laat haar woorden harder binnenkomen.

De plaat duurt ruim een uur en is wellicht aan de lange kant voor de lome folky muziek van Angus & Julia, maar door experimentele en verrassende nummers als 'Little Whiksey' en 'Death Defying Acts' blijft het de aandacht vasthouden. De toon van de plaat is over het algemeen dramatischer en donkerder dan z'n voorgangers en daarom ook het meest originele en experimentele werk. En na een paar luisterbeurten eigenlijk ook het beste.
Recensent:Anjelica Hollen Artiest:Angus & Julia Stone Label:Universal
Cover Playground Zer0 - Posion

Playground Zer0 - Poison Playground Zer0 is een muzikaal project uit Den Haag, dat bestaat uit Robin...

TH

Tokio Hotel - Kings Of Suburbia Tokio Hotel doet er alles aan de aandacht op zich te vestigen na vijf jaar...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT