RECENSIE: Tweedy - Sukierae

Tweedy
2014-10-24 In het jaar waarin Wilco zijn twintigste verjaardag viert, komt ‘mr. Wilco’ Jeff Tweedy met een nieuw project op de proppen. Sukierae is de uitkomst van een samenwerking met zijn zoon Spencer. Tweedy – de bandnaam is inderdaad weinig verrassend – zit qua sound logischerwijs dicht tegen Wilco aan. Van enkel conservatieve americana, folk, country etc. is geen sprake, al herbergt Sukierae minder avontuur dan de laatste vijftien jaar bij het moederschip het geval is.

Het debuut bevat enkele prachtige eindproducten uit de Tweedy werkplaats. Spencer is (nog) niet van het niveau van Glenn Kotche, maar net als bij Wilco geeft het drumwerk een eigenzinnige draai aan de liedjes van Jeff. In ‘High As Hello’ drukt Spencer voor het eerst zijn stempel op de muziek door elk gaatje te vullen met een roffel of andersoortig intermezzo. Voor de pas achttienjarige drummer is Sukierae een pareltje op zijn cv.

Hunkering naar langdurige liefde vormt de rode draad door Jeffs teksten. Sukierae is de bijnaam van Susie, de vrouw van Jeff en moeder van Spencer, die bij aanvang van het schrijfproces te horen kreeg dat ze kanker heeft. Het geeft de altijd al sterke teksten van Jeff een extra laag. De kille pianoklanken in de coupletten van ‘Where My Love’ gaan gepaard met een ogenschijnlijk simpele maar indrukwekkende tekst: “I want to watch you growing old and dumb. I want to see what you and I become”. De omslag in de refreinen naar de gloedvol klinkende gitaar voelt als een warm bad.

Sukierae is echter geen potentiële klassieker. Daarvoor staan er te veel nummers op die niet gemist zouden worden wanneer ze de laatste schifting niet overleefd hadden. Bovendien had het weglaten van weinig spannende liedjes als ‘Honey Combed’ en ‘I’ll Sing It’ het album qua tijdsduur – meer dan zeventig minuten – beter behapbaar gemaakt.

Mevrouw Tweedy mag zich echter gelukkig prijzen dat er enkele prachtige nummers op ‘haar’ album staan. Wat te denken van ‘Low Key’, waarin Jeff in het refrein prachtige vocale ondersteuning krijgt. Het nummer is een en al kalmte en grijpt qua sfeer terug naar de beginperiode van Wilco of zelfs Uncle Tupelo. In ‘Nobody Dies Anymore’ komt het vakmanschap van Jeff naar boven. Een meer dan een handvol aantal coupletten gaan vooraf aan het eerste refrein. Je moet het maar durven en kunnen laten slagen. De Tweedy’s kunnen dat.
Recensent:Jasper Klomp Artiest:Tweedy Label:Anti
Cover Alt-J - This Is All Yours

Alt-J - This Is All YoursToen Alt-J met het debuut An Awesome Wave aankwam werd dat onthaald als...

Cover Magnus - Where Neon Goes To Die

Magnus - Where Neon Goes To Die Tom Barman is natuurlijk het bekendst als zanger van dEUS, maar daarnaast is...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT