Het begin doet anders vermoeden. Omgeven door veel feedback is het titelnummer een psychrockparel. De beat, die net als alle andere uit een drumcomputer komt en dus niet al te spannend is, zorgt ervoor dat het tempo stevig is. Na een break volgen korte gitaaraanslagen die samenvallen met de drums. Een puntig baslijntje en de alle kanten uitschietende gitaren maken van het laatste deel een grande finale.
‘My Mama’s Dead’ verschilt sterk van ‘Hypnotized’, maar overtuigt niettemin. De zang is meer schreeuwerig. Moeder blijkt niet de enige dode te zijn, het gaat ook over een dode zus en broer. De soort oerkreten grijpen dan wel aan en de loodzware stonerriffs maken het nummer extra zwartgallig. De drang om nieuwe gebieden te verkennen, die in het geval van de hiervoor behandelde nummers positief uitpakt, breekt Dream Police uiteindelijk op. Het bluesy ‘John’ is verre van vervelend, maar komt volledig uit de lucht vallen.
Verder bevat Hypnotized de nodige referenties aan de jaren ’80. De elektronische randjes van ‘Pouring Rain’ en ‘Let It Be’ stroken niet met de psych uit het openingsnummer. Dream Police springt van de hak op de tak, eindigt zelfs met een stemmige ballade. Met de viering van hun artistieke vrijheid verliezen Chiericozzi en Perro wederom het eindresultaat uit het oog. Iets dat toch niet onbelangrijk is voor artiesten.
.jpg)
Flake Music - When You Land Here, It`s Time To ReturnThe Shins voordat ze The Shins waren: dat is niet alleen de meest beknopte...
.jpg)
Tommy Moustache - Tommy Moustache De avonturen van het verzinsel Tommy Moustache zijn net zo knotsgek als de...