RECENSIE: To Kill A King - To Kill A King

TKAK
2015-03-25 Met het tweede self-titled wapenfeit sinds kort uitgebracht, is To Kill A King hard bezig om harten te veroveren. De combinatie van indierock en folk is altijd een interessante en de manier waarop de band hiermee omgaat is avontuurlijk.

Opener ‘Compare Scars’ laat goed horen wat de band met dit album wilt bereiken: een groter publiek. De heren zijn daarom niet bang om de grote gebaren op te zoeken en dit te weerspiegelen in de teksten (”I know it’s hard when they’re calling your name / Keep your head straight!”) Het is vrolijke, catchy indierock die het goed doet op de festivals en waarschijnlijk voor veel meezingers zal zorgen. ‘Love Is Not Control’ borduurt hier op verder en is door de toegevoegde synthesizer effecten en het ritmische begin lekker afwisselend. Een zeer goed begin, dit album klinkt veelbelovend!

Ook ‘Friends’ is doorspekt met elementen die we bijvoorbeeld ook bij The Killers vaak terughoren. Het liedje begint wat onheilspellend, maar ontpopt zich al gauw tot een ritmisch spektakelstuk met de gevarieerde stem van zanger Ralph Pallymounter. Ook in ‘The Chancer’ laat Pallymounter op verschillende manieren van zich horen, waar de hoge en lage tonen perfect bij de muziek passen. Misschien dan ook niet zo gek als de muziek hierdoor wellicht wat bekend in de oren klinkt, want ook een band als Frightened Rabbit past dit goed toe.

Daarmee laat de band wel horen toch vaak op safe te spelen. Er zijn maar weinig songs die er echt met kop en schouders bovenuit steken, maar áls dit gebeurt dan is heel goed te horen dat To Kill A King ontzettend ambitieus is. Ook op ‘Grace At A Party’ komt die diversiteit bijvoorbeeld goed uit de verf door het gebruik van blaasinstrumenten en een snufje synth.

Nummers als ‘Good Times (A Rake’s Progress)’ komen echter soms wel erg braaf over doordat het nummer niet echt spanning biedt en ook ‘World of Joy’ heeft af en toe wel veel weg van Noah and The Whale. Toch laat de band horen dat ze het in huis hebben om knallers te schrijven maar het geheel klinkt soms gewoon te bekend in de oren. Verrassende elementen zoals het begin van ‘Love Is Not Control’ en de tempowisselingen in het nummer zijn voorbeelden waar de band de grenzen wél durft op te zoeken. To Kill A King is daarmee een redelijk tweede album waarop de heren laten horen ontzettend veel potentie te hebben voor een killer derde. Driemaal scheepsrecht?
Recensent:Edward Kerkhof Artiest:To Kill A King Label:Bertus
Cover Tuxedo - Tuxedo

Tuxedo - TuxedoJake One verdiende zijn sporen als (hiphop)producer al ruimschoots. Hij is...

Cover JJ Grey & Mofro - Ol`Glory

JJ Grey & Mofro - Ol`Glory Zanger JJ Grey lijkt met elk uitgebracht album sterker te worden. Dit...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT