RECENSIE: Mac McCaughan - Non-Believers

Mac
2015-06-22 De lijst van bands die, bewust of onbewust,Mac McCaughan’s band Superchunk als stille inspiratie kunnen noemen is lang. Misschien wel net zo lang als de lijst muzikanten die hun werk uitbrengen op het onvolprezen Merge Records. Het label waar Mac McCaughan al sinds 1989 aan het roer staat. Juist Ja. Daarnaast zingt de goede man ook al ongeveer twintig jaar in het, iets obscuurdere, maar evenzo invloedrijke Portastatic. Bezig baasje, deze Mac. Dat kunnen we toch wel zeggen.

En dan nu, na 25 actieve jaren in de relatieve schaduw, een nieuwe plaat. En wel solo.

Voor iemand die ooit zei dat een album onder je eigen naam uitbrengen een te hoog Kijk mij eens-gehalte heeft is dit tegelijkertijd een verrassende en logische stap. De low-fi van Portastatic zou niet gebracht kunnen worden door de punk-ish indieband Superchunk. (En andersom ook niet). Wat dat betreft passen de nummers op Non-Believers op hun beurt niet in de respectievelijke oeuvres van beide acts. De enige constante factor van dit alles is en blijft het bijzondere, ietwat jongensachtige stemgeluid van McCaughan. Niet zo gek dus dat alleen zijn eigen naam hier op de cover prijkt.

Het is een nostalgisch album geworden. Er wordt teruggeblikt, jazeker. Het album luistert als een soort testament, geschreven door een man van rond de vijftig wiens leven getekend is door zijn punkrockachtergrond, en is daarmee een ode aan de DIY–geest die dat met zich meebrengt en wat een grote rol heeft gespeeld in zijn bestaan. Het fraaiste voorbeeld is de briljante Star Wars referentie in het dromerige ‘Only Do’. De sfeervolle drummachines en synthesizers haken handig in bij het nostalgische thema van de plaat. Denk postpunk a la Modern English of Talk Talk en eigenlijk alles wat er tussen valt. Zo had ‘Real Darkness’ geschreven kunnen zijn door Robert Smith ten tijde van Disintegration/ Wish terwijl single ‘Lost Again’ doordrenkt is van U2’s The Joshua-Tree.

is nergens zoetsappig of weemoedig. Het is herkenbaar en mooi gebracht. Het is een liefdesverklaring aan ‘ooit’. Aan zijn eigen staat van zijn en aan alles wat hem daar gebracht heeft. Mac McCaughan’s Non-Believers is een soort coming of age 2.0 geworden. En eerlijk is eerlijk, ik denk dat iedereen er direct voor zou tekenen om op een dag met net zo veel genegenheid en, in sommige gevallen, een goed gevoel voor ironie terug te kunnen kijken op onze eigen keuzes. Ik wel in ieder geval.
Recensent:Lennert Oosterling Artiest:Mac McCaughan Label:Merge Records
Cover The Holydrug Couple - Moonlust

The Holydrug Couple - Moonlust The Holydrug Couple is een Chileens duo dat zich laat bestempelen als een...

Cover Braids - Deep In The Iris

Braids - Deep In The Iris Je gaat allen samen voor hetzelfde doel, en je zit duidelijk op eenzelfde...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT