Mendel is de stereotype belichaming van de stille op de achtergrond opererende bassist, de man die zelden op de voorgrond treedt, maar waarop de band blindelings kan leunen. Dit gevoel lijkt ook in de plaat door te werken, die behouden en soms ingetogen klinkt. Het is te vergelijken met de melancholische kant van de Foo Fighters en wellicht is dat ook Mendel’s inbreng. Hij weet het allemaal smaakvol te brengen en zo klinkt ‘The Place You Wanna Go’ beatlesque met meerstemmige zang en heeft ‘Rattled’ een intro die je zou verwachten bij een nummer van Gorillaz.
Bij Mendel geen heftige erupties of knallende rocknummers, maar juist liedjes die rustig heen en weer wiegen. Het blijft daarom wel allemaal erg ongevaarlijk en gezapigheid ligt dan ook op de loer. Het trage ‘Believe The Squalor’ mist zeggingskracht en kent ook geen echte hook, wat ook het geval is bij ‘Some Remove’ dat net zo onopvallend voorbij trekt en maar niet blijft hangen. Uiteindelijk ben je de plaat alweer vergeten voordat je bij het einde bent aangekomen. Afsluiter ‘Lift The Sheet’ is uiteindelijk dan ook niet de uitsmijter die het album zo hard nodig heeft.
Lieutenant is misschien wel een juiste weerspiegeling van Mendel’s persoonlijkheid, de man die naast uitgesproken karakters als Grohl en Hawkins bijna anoniem zijn werk doet. Op zijn eigen muziek afgaande vindt hij dat blijkbaar wel een prima plek en heeft hij geen behoefte aan een groter aandeel in het voetlicht. Dit debuut is dan ook onopvallend en laat uiteindelijk weinig indruk achter, misschien wel zoals Mendel het bedoeld heeft.
Jazz Against The Machine - Black BossaWanneer als jazztrompettist je roots in de grunge, rock en metal van de jaren...
King of the World - Live At Paradiso Dat er door pers, media en publiek zo goed gereageerd zou worden op hun...