RECENSIE: Francois van Coke - Francois Van Coke

Van Coke
2015-06-17 Fokofpolisiekar is een invloedrijke punkband in de Zuid-Afrikaanse muziekwereld. Zanger Francois Van Coke schopte samen met zijn bandleden tegen de heilige huisjes in het thuisland. Het feit dat ze in het Afrikaans zongen was al controversieel. Nu, twaalf jaar later zijn er talloze bands, acts en rappers die de Afrikaanse taal in muziek verwerken. De meeste muziekliefhebbers zullen de beste man kennen van zijn samenwerkingen met Jack Parow en Die Antwoord. Kortom hij is bekend in de Afrikaanse muziekscène en daar komt enige ervaring bij kijken. Zijn portfolio spreekt boekdelen, maar weet zijn nieuwe album ook te boeien?

Francois Van Coke brengt nu zijn eerste soloplaat uit. Dat is wellicht niet helemaal waar, je zou het werk van zijn vorige groep, Van Coke Kartel, als een voorbode kunnen zien. De plaat distantieert zich muzikaal verder van de punkroots, maar af en toe komt zijn voorliefde toch nog even voorbij. Gek genoeg zijn het de momenten waar hij bijgestaan wordt door collega’s waar zijn album het meeste schijnt. ‘Ek Weet Nie’ met Arno Carstens is een intense track die wordt gedragen door de rauwe vocalen van Francois. Je gelooft de woorden van de heren zonder er een woord van te begrijpen. Klasse.

De track ‘Toe Vind Ek Jou’ met Karen Zoid is een parel te noemen. Er is een minimale begeleiding, waardoor het nummer een mysterieuze sfeer krijgt. Francois heeft een rauwe, emotionele en vooral eigenaardige stem. Je hoort duidelijk dat zijn teksten diep van binnen komen. Hij bezweert letterlijk dat hij meent wat hij zegt. Zijn gezongen stukken veranderen langzaam in geschreeuw, hij maakt zich kwaad als een gevangene die zijn onschuld probeert te bewijzen. Het effect is dat je gelijk ervan uit gaat dat hij onschuldig is.

Het album is divers, echter dat zegt niets over de kwaliteit van het album. Titeltrack ‘Behoort Aan Niemand Nie’ knalt en is meezingbaar, maar weet niet op de lange termijn te overtuigen. Hetzelfde geldt voor ‘Moontlik Nooit’, ‘HulleSê’ en ‘Waarheid, Weg en Lewe’. De sound van deze nummers lijkt zo op elkaar dat het ook uitgebracht had kunnen worden als Van Coke Kartel. Het had niets uitgemaakt. Gelukkig is het overige materiaal zeer goed te pruimen. Vooral ‘Skree’ zal je niet onberoerd laten. De vrolijke riff en het botte refrein (”skreeso hard als jy kan, fok jou”) is een goede combinatie.

Het debuutalbum kent een paar echte toptracks en een aantal generieke songs. Dat mag de pret echter niet drukken, want het geheel is indrukwekkend. Francois weet zichzelf wel en niet te vernieuwen met de nieuwe schijf. De balans in kwaliteit is hierdoor wat zoek, maar hij weet toch nog een prima plaat af te leveren. Francois is nog steeds in staat om uitzonderlijke nummers te schrijven. Als hij nog een beetje sleutelt aan zijn formule, dan zit er een enorme belofte in de vervolgplaat.
Recensent:Frank de Jong Artiest:Francois van Coke Label:Dying Giraffe Recordings
SOAK

Soak - Before We Forgot How To DreamDe Ierse singer-songwriter Bridie Monds-Watson, bekend als Soak , is nog erg...

Cover John Mayall & the Bluesbrakers - Live In 1967

John Mayall & the Bluesbrakers - Live In 1967 John Mayall , ook wel bekend als The Godfather of British Blues, stond aan...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT