RECENSIE: Miguel - Wildheart

Miguel
2015-08-10 Sinds de hoogtijdagen van R. Kelly en zijn ‘Ignition (remix)’ is er in Amerika geen grote R&B-artiest zó seksgedreven te werk gegaan als Miguel Pimentel. Ook zijn derde (en beste) album Wildheart is niet voor de hele familie, alle geslachtsdelen en seksuele handelingen passeren de revue wel meer dan eens. Wat Miguel echter beter doet dan al zijn concurrenten is deze seksualiteit vervormen en gebruik als metafoor voor gesprekken over de liefde en de wereld om hem heen. Wildheart is meer dan seks alleen, ook al doet niemand seks zo goed als Miguel.
Het in 2012 uitgebrachte Kaleidoscope Dream betekende de definitieve doorbraak voor de inmiddels 29-jarige zanger met een Mexicaanse en Afrikaanse achtergrond. Vooral de single ‘Adorn’ werd een hit, met een Grammy voor beste R&B-single en een 31ste plaats op de Billboard Hot 100 ten gevolge. Dit succes is Miguel duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten, de drie jaren tussen Kaleidoscope Dream en Wildheart hebben Miguel het zelfvertrouwen gegeven onderwerpen directer te benaderen en niet altijd dik te verpakken in metaforen over seks en liefde. Op ‘What’s Normal Anyway?’ bezingt hij het gevoel zich altijd buitengesloten te hebben gevoeld door zijn gemengde huidskleur. Ook op opener ‘A Beautiful Exit’ hekelt hij de waarde die de maatschappij stelt aan waar iemand vandaan komt en hoe iemand eruit ziet. Deze onderwerpen vormen de basis van heel Wildheart en sluiten mooi aan op de meer seks-georiënteerde nummers. Deze gaan namelijk vaker over het mentale en psychologische aspect van seks dan het typische ‘Mijn-meisje-is-de-mooiste’-seksisme waar R&B zo vaak op lijkt terug te vallen.
Het belangrijkste is echter gewoon de kracht van de nummers. Miguel heeft een ongeëvenaarde stem, zoet en soepel als de beste honing met als het moet een fijn rauw randje. Hij laat voor het grootste deel ook geen gasten toe, op een vrij anonieme verse van Korupt op ‘NWA’ en een instrumentale bijdrage van Lenny Kravitz op aflsuiter ‘Face The Sun’ na. Dit betekent ook dat de single-versie van leadsingle ‘Coffee’ geen bijdrage van Wale meer kent. Een fantastische keuze, het nummer heeft geen enkele hulp nodig om één van de beste liefdesliedjes in jaren te worden. Alle nummers zijn rijk aan kleurige melodieën en warme geluiden, af en toe aangevuld met een goedgeplaatste hiphopbeat of een extra gitaar.

Wildheart is geen perfect album. Het constante gewissel van genres en stijlen (neo-funk op ‘DEAL’, soul op ‘The Valley’, pop op ‘Coffee’ en hiphop op ‘NWA’, allen in het tijdsbestek van vier nummers) wordt soms wat veel van het goede, maar dat is uiteindelijk allemaal maar geneuzel als de kwaliteit van de songs zover boven de genrestandaard ligt. Miguel mag dan niet voor je moeder bedoeld zijn, voor de muziekliefhebber is hij een geschenk uit de hemel.
Recensent:Jelle Burger Artiest:Miguel Label:Sony Music
Cover OHHMS - Cold

OHHMS - ColdDe tweede plaat van de Engelse stoner/sludge formatie OHHMS beslaat twee...

Cover The London Souls - Here Comes The Girls

The London Souls - Here Come The Girls The London Souls zijn opgericht in 2008 in New York door...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT