Het album is in de eigen studio in Stockholm opgenomen, waarbij de band ook voor de productie tekende en dat hebben ze hoorbaar goed gedaan. Het album ademt aan alle kanten oldschool deathmetal, ondanks dat alleen lid van het eerste uur, zanger en gitarist Ola Lindgren, nog van de partij is. Maar hij is met zijn prachtige grunt en noest gitaarwerk wel heel bepalend voor het geluid van de band.
De grootste verrassing op het album zit aan het einde. Net als op voorganger Endless Processsion Of Souls eindigt het album met een lang episch stuk. Toen heette de track ‘Epos’ nu heet het stuk ‘Grotesque Glory’, maar de strekking is hetzelfde. Het epos begint traag slepend en neigt sterk naar de hardere stukken van Triptykon. Ne een minuut of vijf versnelt het geheel nog even behoorlijk om daarna langzaam in een drone uit te doven.
Daarvoor horen we acht songs waarin snelle stukken af worden gewisseld met dreinende ritmes. Daaroverheen reutelen riffs die typisch Zweeds klinken en het gevoel geven dat we pakweg 25 jaar terug in de tijd gaan. Het gitaargeluid is een beetje korrelig en vooral ‘Mass Grave Mass’ doet sterk aan de hoogtijdagen van Entombed denken. Wat een heerlijke opener van een album is dit! Het hakt daarna met ‘Flesh Before My Eyes’ nog even fel door, voordat met het loodzware ‘Plain Pine Box’ het tempo flink wordt teruggeschroefd. Rust wordt ons daarna niet meer gegund en er wordt ook flink tempo in gehouden met als hoogtepunt het supersnelle, maar geweldige ‘Redeemed Through Hate’.
Kenners van de Zweedse deathmetal weten wat ze kunnen verwachten op Out Of Respect For The Dead. Het album is een en al voorspelbaarheid, maar omdat er zoveel liefde voor deze heerlijke muziekstijl in wordt gelegd heeft dat zijn weerslag op ons luisteraars. Hier word je erg blij en van.
.jpg)
The Shrine - Rare BreedLiefhebbers van metal? Check. Liefhebbers van punkrock? Check. Liefhebbers...
.jpg)
Koen Herfst - Back To Balance Een van de beste drummers die Nederland rijk is, is ongetwijfeld Koen Herfst...