Recensie The Shrine - Rare Breed op Festivalinfo

2015-11-09 Liefhebbers van metal? Check. Liefhebbers van punkrock? Check. Liefhebbers van streetrock? Check. Liefhebbers van psychedelica? Check. Allen komen aan hun trekken bij een band genaamd The Shrine, afkomstig uit Californië, maar eveneens afkomstig uit ieder tijdperk waarin zware gitaarmuziek een rol heeft gespeeld. Denk aan een mix van Black Sabbath en Black Flag en je krijgt iets wat de band zelf ”Pyschedelic Violence” noemt. Ze hebben oor voor een sterke riff zoals je die bij je vader in de LP-collectie menigmaal tegen zult komen en zijn niet vies van een jeugdig tempo á la punkrock. Zelf hebben ze een hekel aan genres en gaan dus werkelijk ook met alles aan de haal. Al met al, een zeldzame formatie waar je zuinig op moet zijn, vandaar ook de titel van de nieuwe plaat Rare Breed. “She’s a rare breed, she brings me up to speed!”

Als er een vergelijking getrokken kan worden met een hedendaagse formatie, dan is het wel Cancer Bats. Zij spitsen zich weliswaar wat meer toe op de hardcore, maar de mix is net zo onmiskenbaar, waarbij er veel lof uit gaat naar Black Sabbath. Sprekende riffs waarbij headbangen simpelweg een vereiste is, een zanger met een rauw randje die niet altijd even netjes binnen de lijntjes kleurt, een basgitaar die aan alle kanten rammelt en zo zorgt voor het punkrandje en een bepaalde onvoorspelbaarheid die de aandacht er te allen tijde bij houdt. Om het geheel nog iets lastiger te bevatten te maken, zou men kunnen stellen dat er zelfs een stonertintje te bespeuren is. Iets wat er bijvoorbeeld het meest dik boven op ligt bij de zeven minuten durende afsluiter ‘Space Stepping’, die genre-gewijs zijn tijd neemt om op te bouwen tot een climax.

Ondanks dat dit alles verwarrend kan klinken, is er wel heel duidelijk te spreken over een consistent geluid dat dit drietal neerzet. Geef Rare Breed een luisterbeurt en alles zal op zijn plaats vallen. ‘Dusted And Busted’ bevat het beste van alle elementen, waarin op haast ballade-achtige wijze een toon wordt gezet, om je uiteindelijk weer wakker te schudden met een flitsende gitaarsolo. Eenzelfde soort trucje voert ook ‘Acid Drop’. Fans van John Coffey zullen veel plezier beleven aan ‘Savage Skulls And Nomads’.

‘Coming Down Quick’ laat je als opener even twijfelen aan de aankoop met zijn intro, maar neemt al snel alle twijfel weg door het gas meteen vol in te drukken. “If you turn on me, I come out with a whip, I got no time to mess around, get a grip! I just can’t help myself on this heavy trip, coming down quick” Ze hebben lak aan alle regels die gelden voor genres, mixen het met genoegen, maar ze weten zeer goed wat ze doen. The Shrine heeft geen tijd voor onzin, maar laat de liefde voor rock ’n roll in al zijn pure vormen spreken op Rare Breed.

Recensent:Roy Verhaegh Artiest:The Shrine Label:Century Media

Cover Malevolent Creation - Dead Man’s Path

Malevolent Creation - Dead Man`s PathHet Ameikaanse Malevolent Creation bestaat al sinds 1987. De band ontstond...

Cover Grave - Out Of Respect For The Dead

Grave - Out Of Respect For The Dead Een van de meest constante factoren binnen de Zweedse deathmetalscene is...

RECENSIE: The Shrine - Rare Breed