Het album ademt de jaren tachtig. Howard pingelt voortreffelijk op zijn gitaar. Zijn stem is voortreffelijk en zorgt er op zijn sterke momenten voor dat je naar de zanger blijft luisteren. ‘Happy Song’ is een heerlijk catchy nummer waarbij je jezelf erover verbaast dat geen enkele artiest ooit een cover aangedurfd heeft. Dit nummer heeft alles om een top2000 hit te zijn. Het lied had zo uit de pen van Wizz Jones of Cat Stevens kunnen komen.
Dit zijn echter de traditionele country en folk momenten, de plaat legt de nadruk op de acid-folk. Hiermee schiet Howard Eynon alle kanten uit. ‘Hot B.J.’ klinkt als een Monty Python sketch van een vergeten musical, terwijl ‘Gone To The Pine Tree’ meer in Sesamstraat thuis hoort en ‘Shadows & Riff’ muzikaal alle kanten op schiet. Het nummer opent als een horrorsoundtrack, vervolgens overschreeuwt Eynon zichzelf en in het middenstuk passeert er een minutenlange solo op de akoestische gitaar.
Op So What If I’m Standing In Apricot Jam beleeft Howard Eynon enkele prachtige folk momenten. De muziek lijkt echter dusdanig beïnvloed door drugsinname dat het grote gehele geen samenhang vertoont. De plaat voelt aan als een soundtrack voor een musical geschreven onder invloed van verschillende middelen. De plaat geeft daarmee een goede weergave van de tijdsgeest. Ongetwijfeld heeft het project haar invloed gehad op de muzikale omgeving van deze jaren. Deze rerelease biedt echter weinig redenen om Howard Eynon opnieuw te ontdekken.
.jpg)
Bruce Soord - Bruce SoordAl een aantal jaren wilde The Pineapple Thief frontman en drijvende kracht...
.jpg)
Junkstars - This Means War Zweden heeft door de jaren heen een naam hoog te houden als hofleverancier...