Malibu is een braaf album. De teksten gaan veelal over vrij normale zaken, zoals onverklaarbare liefde of een vriend die soms wat lastig is, maar die af en toe expres met een ludiek thema gebracht worden. Het doet soms een beetje denken aan de woordspelingen van de vroege Jeugd Van Tegenwoordig, maar dan zonder de originaliteit. Zanger/Rapper Twan van Bragt is niet echt een heel goede zanger, en al helemaal geen goede rapper. Sterker nog, het rappen kan hij de volgende plaat beter achter wegen laten. Zijn zang is ook niet geweldig, maar past wel prima bij de eenvoud van de muziek.
De muziek bestaat uit simpele gitaarloopjes en akkoordenschema’s, gemengd met lieve elektronische keyboard geluidjes. Niets dat we niet al kennen van een hele hoop popbandjes uit Amerika, maar soms wel lekker catchy en prima voor in de zomer. Onbezorgd met een wit wijntje op het strand bij Hoek van Holland zitten, en dan lekker Malibu over de speakers van je telefoon.
Als eenmalig lolproject zou Malibu best nog wel bekeken kunnen worden als een waardevolle toevoeging tot het Nederlandse bandjescircuit, maar als een serieus bedoelde band is het toch weinig serieus te nemen. De band voegt uiteindelijk echt te weinig toe aan de overvloed popbandjes dat de wereld al kent, en door de simpelheid en het gebrek aan vindingrijkheid steken ze helaas niet met hun kop boven het maaiveld uit. Bot gezegd is Malibu na drie luisterbeurten al oud nieuws en begint de geprobeerde ludiekheid toch wel heel erg te vervelen.
.jpg)
Dwaalkat - SpinselsDe Haagse Katja Remmerswaal, afgestudeerd aan de Tilburgse Rockademie, maakt...
.jpg)
Lady Linn - Keep It A Secret Lady Linn is al enige tijd actief in de Belgische muziekscène. Met haar Her...