Absolute voorwaarde voor Light Upon The Lake is dat je de kopstem-achtige zang van Ehrlich een half uur lang kunt verdragen. Maar de liefhebber van subtiele melancholische popliedjes hoort al snel een kwalitatief hoogstaande plaat. Hoogtepunt en tevens eerste single is het nummer ‘No Woman’, waarmee Whitney begin dit jaar een indrukwekkend visitekaartje wist af te geven. Het nummer luistert weg als een zacht zomerbriesje, leidend naar een door blazers gedragen euforische slotminuut. Die blazers treffen we overigens vaker aan, zoals op het jazzy instrumentale ‘Red Moon’, dat als een soort intermezzo beschouwd kan worden. Buiten dat horen we vooral korte pakkende liedjes, zoals het enorm catchy ‘The Falls’, ‘Golden Days’ (meezing-alarm!) en ‘No Matter Where We Go’.
Een inhoudelijk overkoepelend thema binnen Light Upon The Lake is niet zo eenvoudig te ontdekken, maar als we nauwlettend luisteren horen we wel degelijk een verlangen naar tijden waarin het (liefdes?)leven beter was. ”I want you to know I think you’re right. Though there’s so much I’ve been going through. I’m still the boy you left for nights. And I don’t wanna know what I should do”, zingt Ehrlich bijvoorbeeld in het prachtige ‘Dave’s Song’. En dan verandert die zomerzon toch een beetje in een nazomerse huilbui.
Maar niet getreurd, Light Upon The Lake is typisch zo’n plaat die de luisteraar vooral niets wil opleggen. Met andere woorden, als jij wil dat dit een zomers album is dan is het dat ook. Gitarist Max Kakacek en Julien Ehrlich hebben een bijzondere muzikale klik die op dit debuut op weergaloze wijze weerklinkt. Whitney is eenvoudigweg een aanwinst voor de indiepop.
.jpg)
Samaris - Black LightsIJsland staat garant voor eigenzinnige artiesten die nog eigenzinnigere...
.jpg)
Larus Sigurdsson - We Are Told That We Shine Lárus Sigurðsson is in IJsland bekend als de gitarist van de postrockband...