RECENSIE: Daddy Was Wrong - Daddy Was Wrong

DWW
2016-08-17 De Belgische mannen van Daddy Was Wrong zijn op een plezante manier lekker fout. Zo hebben zij een punt gezet achter hun dagen van “satanische slachtrituelen”, omdat “de scharrelkippen begonnen op te geraken”. Het zijn vier oudgedienden uit de Tieltse regionale muziekscene en zodoende was een logische volgende stap dat zij weer eens ouderwets hardrockend antwoord geven op alle “jonge wolven in schaapsvacht op de radio”. Dat softe gedoe waren ze beu en zodoende kwamen Danny, Wouter, Wim en Jeroen bij elkaar om daar een stokje voor te steken. Daddy Was Wrong EP is meteen het eerste antwoord van de mannen. Deze collectie van vijf nieuwe nummers doet meteen terug verlangen naar de hoogtijdagen dat metal en rock nog met gemak in elkaar overliepen. Als de liedjes maar lekker vol zaten met stevige gitaarriffs en ze zodoende de ideale soundtrack vormen voor een rit op de Harley Davidson.

De muziek is net zo voorspelbaar als dat deze lekker onvoorspelbaar is. Net als je denkt dat je de groove van een track te pakken hebt, weten ze je op aangename nog verder uit je stoel te blazen. Denk aan een mix van Mötley Crüe, AC/DC en zelfs Bon Jovi, maar soms weten ze er zelfs een stevig metalriff uit te pompen. Wat wil je ook met zo’n onbezonnen groep mannen. Het zijn allemaal ervaren rotten die gemiddeld toch twee bands op de cv hebben staan. Die ervaring, emotie en passie hoor je terug, want zanger Danny zing nog immer met het hart van een jonge leeuw. Het is allemaal recht voor zijn raap, maar toch weten ze er een zekere diversiteit in te behouden.

Opener ‘Take Me Home’ knalt er op een gemoedelijke wijze in met zijn basloopje, dat lekker mee deinst op het geluid van de gitaar. Tegen het einde gooien ze nog lekker even alle registers open. ‘Night And Day’ is de ideale track om je hoofd bij op en neer te knikken. De intro-riff begint wat ongemakkelijk, maar zodra het nummer eenmaal op dreef is laat het je niet meer los. Het metalbeest wordt losgelaten op ‘Immortal’, waarbij een opgevoerd tempo wordt afgewisseld met een hypnotiserend bruggetje van zanger Danny. Wat dat betreft een heerlijk nummer om het gas vol open te trekken op de Harley. Een gevoeligere noot lijkt geraakt te worden met ‘That Day Will Come’, wat opbouwt en lekker speels blijft met de gitaarriff die zich vanuit de intro ontwikkelt.

Iron Maiden wordt zelfs een beetje gekieteld tijdens afsluiter ‘Don’t Be Break Her Rules’, waarbij het gitaarspel als slang door de drie minuten heen siddert. Al met al is deze self-titled EP van Daddy Was Wrong een lekker rockende set aan nummers. Het excelleert nergens, maar het doet nergens onder voor de eerdergenoemde inspiratiebronnen en staat zodoende garant voor een kwartier van ongegeneerd headbangen.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Daddy Was Wrong Label:Eigen Beheer
Cover Teus Nobel - Social Music

Teus Nobel - Social Music Teus Nobel dat is zo’n muzikant die je kent, maar nog nooit van hebt...

Cover Infinite Spectrum - Haunter Of The Dark

Infinite Spectrum - Haunter Of The Dark Gevalletje zwaar, deze tweede schijf van Infinite Spectrum en dan bedoelen...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT