RECENSIE: Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain

Bear`s Den
2016-08-15 Ze hebben enkele felle jaren achter de rug. Na tournees met Ben Howard, Mumford And Sons, Matt Corby en Nathaniel Rateliff, brachten ze eind 2014 hun gesmaakt debuut Islands uit. Hun eerste grote successen kwamen snel, en ze pakten uit met een mooie festivalzomer. Maar halverwege de tweede CD pakte bandlid Joey Haynes prompt zijn koffers en zwaaiden zijn kameraden hem uit. Zanger Andrew Davie en Kevin Jones bleven niet verbaasd achter en het tweetal werkte aan de nieuwe plaat van Bear’s Den: Red Earth & Pouring Rain.

In een kleine vier maanden werkten ze hele CD af. Het grote voordeel is dat ze verschillende instrumenten bespelen, en ze bij het schrijven allen een deel voor hun rekening namen. De gitaarpartituren konden ze behouden. Het vertrek van Joey had daardoor niet teveel gevolgen voor het resultaat.

Op hun eerste CD hadden ze met ‘Above The Clouds Of Pompeii’, ‘Elysium’ en ‘Agape’ echte knallers, maar de rest had niet hetzelfde niveau. Met Red Earth & Pouring Rain doen ze het tegenovergestelde. De plaat blijft strak van begin tot eind, maar een echte topper zit er niet tussen. ‘New Jerusalem’ klinkt geweldig, maar je hebt meer het gevoel dat je naar de halfbroer van ‘Above The Clouds Of Pompeii’ luistert. Dat gevoel komt meer voor. ‘Gabriel’ is aangenaam, maar is het net niet. Het stokt. Ze zijn echter gedurfder uit de coulissen gekomen. Het propere geluid van een indiegroep laten ze een beetje achter zich. Nu proberen ze te experimenteren. Soms neigt het naar The War On Drugs. ‘Roses On A Breeze’ is hier een goed voorbeeld van. Daar doen ze beroep op een groot olievat om een hol geluid met veel galm te produceren. Het is wel meteen het enige interessante aan het nummer.

Als eerste single kozen ze voor ‘Auld Wives’, een begrijpelijke keuze. De synths stuwen het nummer vooruit, en je hoort meteen het nieuwe Bear’s Den geluid: vollere sound, minder banjo, meer elektronica. Andrew keert met het nummer terug naar zijn kindertijd en zijn grootvader die woonde in de buurt van de Auld Wives Lifts, een rotsformatie in Schotland. Hij combineert de legende van kinderloos te sterven met zijn opa die aan Alzheimer leed. Die herkent hem zelfs niet meer.Finaal gezien vinden we het jammer dat Bear’s Den de jaren ’80 opzoekt, en niet bij hun eerdere geluid bleven. Het was toen een schot in de roos. Nu schipperen ze tussen verschillende stijlen, en verglijden ze tot een gemiddelde groep.

We zijn jullie nog één uitleg verschuldigd. Wat wil die titel in godsnaam toch zeggen? Simpel, het is een oud Indisch gedicht dat voor veel inspiratie zorgde bij zanger Andrew tijdens zijn reis naar India. Het is de samenkomst van twee aspecten tot één geheel. Geliefden die elkaar vinden, de vergelijking tussen een Kurinji bloem, die om de twaalf jaar bloeit, en de vruchtbaarheid van de vrouw, die na twaalf jaar volgroeid is en tot slot de droge, rode Indische grond met de monsoon. De stoom stijgt op als ze samen versmelten en uiteindelijk één worden in een soort van klei. Je ziet het, Bear’s Den is vindingrijk bij het vinden van inspiratie.
Recensent:Maarten Kreijkamp Artiest:Bear's Den Label:Caroline Records
Cover Fates Warning - Theories Of Flight

Fates Warning - Theories Of FlightHet Amerikaanse Fates Warning neemt de laatste jaren ruimschoots de tijd...

Cover Mumford and Sons - Johannesburg

Mumford and Sons - Johannesburg Mumford And Sons , bekend van geweldige stadion vullende hits deden het...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT