Om maar met de deur in huis te vallen: de plaat is geschift, in positieve zin. Het geheel is, volgens de band, een ambitieuze space-opera wat het verhaal vertelt van een overlevende op een ruimteschip. Om vervolgens verliefd te worden op het computersysteem. Juist. De toon wordt bij de eerste nummers ook gelijk goed neergezet, want ‘The Breach’ kent een donkere en opzwepende achtergrond waar de groep met ruimtesnelheid op rapt. ‘All Black’ is vooral erg gruizig, en laat verschillende kleine 8-bit geluiden horen, alsof de boordcomputer uit het verhaal de songs heeft overgenomen.
‘Wake Up’ gaat vervolgens in onverminderde snelheid door. De groep mengt ook hier weer raps op lichtsnelheid, sirenes, en de meest eigenaardige combinaties synths, beats, en noise op een heerlijke manier door elkaar. Dat is tegelijkertijd ook de kracht van het album. Deze plaat zet je niet op shuffle, want het hele album luistert eigenlijk weg als één intens lange track. Het album weet in zijn geheel een intens buitenaards, en bijna onnatuurlijk, geluid neer te zetten.
‘Long Way Away’ is dan juist weer gemoedelijker, en zorgt voor een verdiend rustmoment in de chaos. Saai, zeker niet. Het nummer zorgt voor een gebalanceerde mix, en luistert lekker weg. Op de rest van de plaat glijden de raps heerlijk over het experimentele geluid van de groep en zorgt dit voor een bijna perfect geluid. Experimenteel en rap gaan op deze manier fantastisch samen, en zorgt ervoor dat zelfs niet hip-hop liefhebbers (lees: uw recensent) het meer dan aangenaam hebben met deze plaat.
.jpg)
Resina - ResinaAls onderdeel van een theatervoorstelling kom je regelmatig in aanraking met...
.jpg)
The K. - Burning Pattern Etiquette Het is een herkenbaar en frustrerend fenomeen onder mensen die veel...