Blond Redhead werd opgericht door de Italiaanse tweeling Amedeo en Simone Pace en de Japanse kunststudenten Kazu Makino en Maki Takahashi. Takashi verlaat de band na het debuutalbum. Alternatieve gitaarbands als The Pixies en Sonic Youth zorgen voor inspiratie. Datzelfde Sonic Youth heeft in de jaren `90 een aandeel in doorbraak van Nirvana, door de band bij het label DGC Records aan te dragen. Dat ‘talentscouten’ is voor Sonic Youth drummer Steve Shelley reden om het toepasselijk genaamde Smells Like Records te starten. Hij haalt Blonde Redhead naar zijn label, waar het twee albums (Blonde Redhead en La Mia Vita Violenta) uit zal brengen.
Waar Nirvana het geluid van bands als Sonic Youth in een meer toegankelijkere jas stopt, blijft Blonde Redhead meer bij een combinatie van chaotische noiserock en kunstzinnige no-wave. De bandnaam is niet voor niets naar een track op de EP A Taste Of DNA(1981) van no-wave icoon DNA. Na de eerste twee albums wordt het geluid van de band met de jaren verbreedt met elementen uit de dreampop, shoegaze en electro.
De Smells Like-periode, met twee albums, demo`s, outtakes, singles en radiosessies, is samengebracht op het 37-tracks tellende Masculin Féminin. Festivalinfo moet het doen met de promo die uit ‘slechts’ veertien tracks bestaat. Van het debuutalbum horen we ‘Sciuri Sciura’, ‘Astro Boy’, ‘Mama Cita’ en ‘Swing Pool’. Van La Mia Vita Violenta krijgen we met ‘(I Am Taking Out My Eurotrash) I Still Get Rocks Off’, ‘Violent Life’, ‘I Am There While You Choke On Me’, ‘Bean’ en ’10 Feet High’ vijf tracks van te horen. Hierdoor valt op hoe de sound zich na de eerste plaat ontwikkelt. De drones en buzz druipen ook op het tweede album nog van de gitaar, maar de noisy songs bevatten steeds vaker een artpophook. Dat hoor je bijvoorbeeld goed op ‘(I Am Taking Out My Eurotrash) I Still Get Rocks Off’. Het mooie van de outtakes en demo`s is dat je een band hoort die al experimenterend naar een eigen geluid zoekt. Bijvoorbeeld op de dromerige outtake ‘Country Song’ of de spannende demo ‘Woody’.
Deze compilatie van het vroege werk van Blonde Redhead geeft niet alleen een goed beeld van de roots en de zoektocht naar een eigen geluid, het vangt tevens de underground feel uit de jaren negentig. Na het recyclen van de muzikale invloeden uit de jaren zestig, zeventig en tachtig zijn de jaren negentig aan de beurt en dan is het naast de grote namen meer dan de moeite om ook juist de minder grote namen te horen. Blonde Redhead hoort daar zeker bij. Voor ondergetekende is er echter maar een Blonde Redhead, en dat is niet deze…
.jpg)
The Computers - Birth DeathWie The Computers ten tijde van hun debuut This Is The Computers en You...
.jpg)
Jenny Hval - Blood Bitch “What’s this album about, Jenny?” , klinkt het aan het begin van ‘The Great...