In dat geval zul je zeker niet teleurgesteld worden. Het album staat vol met goede liedjes, die lekker in het gehoor liggen en muzikaal vrij divers zijn. Hammond Jr. zelf zorgt veelal voor een herkenbaar gitaargeluid. De nummers bevinden zich ergens op de scheidslijn tussen pop en rock. Opener ‘Cartoon Music For Superheroes’ doet nog wat sloom en zeurderig aan, ook ‘Bright Young Thing’ kampt op het eerste gehoor met dit probleem. Maar het album bevat verder voldoende leuke en gemoedelijke popliedjes, om deze twee kleine missers te vergeten. ‘In Transit’ en ‘101’ zijn bijvoorbeeld zeer radiovriendelijke songs met een leuke melodie.
Op ‘Blue Skies’ begeleidt Hammond Jr. zichzelf op akoestische gitaar. Ook in dit uitgekleed nummer blijft hij overeind, zijn stem blijkt herkenbaar te zijn en doet in de verste verte denken aan Liam Gallagher van Oasis. Deze vergelijking wordt nog verder versterkt op het slotnummer van het album, ‘Hard To Live In The City”.
Op het moment dat je dit album met in het achterhoofd The Strokes gaat beluisteren, dan kom je misschien bedrogen uit. Minder spannend, minder urgent en minder hard. Maar dan zou je Albert Hammond Jr. toch echt te kort doen. Hij bewijst gewoon een degelijke singer/songwriter te zijn. Het is niet het album dat je meteen uit je stoel doet opveren, maar het heeft wat tijd nodig om het te gaan waarderen. Wat dan overblijft is gewoon een goed album.
Jarvis Cocker - JarvisRuim vier jaar na het laatste Pulp album is het tijd geworden voor het solo...
Fat Joe - Me, Myself & I Het is alweer het zevende studio album wat de van oorsprong Puerto-Ricaanse...