VERSLAG: Pinkpop 2011

Festivalinfo was aanwezig op Pinkpop 2011 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 143 foto's.

VERSLAG: Rob van der Zwaan   Marco Smeets   Marco Vlot  

123

Dag 3 - 13 juni

Pinkpop maandag begint traditiegetrouw met een openingswoordje van Jan Smeets. Drankgebruik, XTC, oververhitting het komt allemaal aan bod en we luisteren er als brave kinderen naar. Scouting For Girls mag de Pinkpop maandag openen. Met meer dan één miljoen verkochte platen is het niet verwonderlijk dat er grote getale fans zo vroeg aanwezig zijn. This One Is For The Girls roept zanger Roy bij het inzetten van She’s So Lovely en er wordt massaal meegeklapt. Het zijn aanstekelijke eenvoudige nummers die goed aanslaan op het veld. Hoewel de doorsnee zangstem van de zanger op het album krachtiger lijkt, horen we hier niemand over klagen. Sneu is het wel voor de fans op de eerste rijen, omdat de achterste bandleden zo ver tegen de achterkant van het podium staan vallen ze uit zicht. Van de grote lading smeuïge popnummers blijven de refreintjes als een virus in je hoofd zitten en hoewel het optreden niet noemenswaardig speciaal is, wordt het toch wel een geslaagde openingsact. (MS)

Dazzled Kid heeft de eer om de dag te openen in de Converse tent. Ondanks de succesvolle carrière van Voist heeft zanger Tjeerd de behoefte gehad om er nog een solo project naast te doen. Ook dit keer levert hij weer een sterk album af. Hoewel het een solo project genoemd mag worden zien we toch een volwaardige band op het podium staan. Zanger Tjeerd betreedt het podium en de band schuift later aan. De set begint met enkele rustige nummers waarna het tempo wordt opgevoerd met het dansbare Everlasting Holiday. “Hebben jullie zin in een feestje?” vraagt Tjeerd en er wordt een polka achtig nummer ingezet. Daarnaast is er ook ruimte voor meer ingetogener werk, zoals we horen bij het mooie nummer Stronger en zeker ook Yes No Maybe. De band speelt uitstekend samen en produceert een heerlijk vol geluid. Het is een genot om naar de percussieman rechts voor op het podium te kijken. Wat een veelzijdigheid van instrumenten en voorwerpen waar hij geluid uit weet te produceren, het zijn er gewoon te veel om allemaal op te noemen. Een orgelpijp, fluitje, samba, zingende slang tot een duet van een piepende latex speelgoedvarken en speelgoedkip! De showelementen zoals het crowdsurfen in een opblaasboot zoals we in 2008 zagen met Voicst zijn gelukkig weggelaten en zodoende heeft het optreden inhoudelijk meer diepgang gekregen. Helaas kon Tjeerd het niet toch laten om nog voor het einde van het optreden de trommels van de drummer omver te werpen. (MS)

Dazzled Kid loopt uit in de tent, maar dat weerhoudt Two Door Cinema Club er niet van om op maandagmiddag alvast het ernaast gelegen hoofdpodium te betreden. Ze spelen in hun hippe outfits dansbare indienummers met af en toe wat elektronische invloeden. Zanger Alex Trimble lijkt er vandaag alleen geen zin in te hebben. Zijn interactie met het publiek beperkt hij tot een minimum, en een lach op zijn gezicht is ver te zoeken. Desondanks danst het publiek lekker mee op de hits die het viertal uit hun mouw schudt zoals ‘Undercover Martin’ en ‘What You Know’. Two Door Cinema Club maakt lekkere muziek voor aan het begin van een veelbelovende Pinkpopdag. (MV)

We schieten in een lach wanneer we Giel Beelen het podium op zien lopen vooraan in de fanfarestoet van het heavy metal fanfare Blaas Of Glory. Deze fanfare loopt vandaag kriskras over het voormalige draf- en renbaan en iedereen zal ze ongetwijfeld vandaag een keer gezien hebben. Gelukkig verdwijnt de fanfare snel weer en neemt plaats in voor een opvallend schaars geklede Eliza Doolittle. De performance is erg flauw en dat komt misschien door het gebrek aan ervaring. Het is ook zo dat haar succesvolle debuutalbum pas een jaar geleden is uitgekomen. “I didn’t expect so many people to come out” roept ze en wij zijn eigenlijk ook wel een beetje verbaasd. De tent staat gezellig vol en de vriendinnetjes verbieden hun vriendjes weg te gaan, zodat ze lekker even kunnen meezingen met de girly girly deuntjes en met de catchy refreintjes. Verrassend genoeg komen er diverse covers voorbij zoals een goed uitgevoerde zwoele versie van de hit Grenate van Bruno Mars. En hoewel het publiek massaal klapt bij de uitvoering van Runaway (Kanye West) is de toegevoegde waarde zero net zoals de versie van Lovely Day (Bill Withers). Zou Eliza nu al moe worden van haar eigen nummers? En eindelijk, helemaal aan het einde van de setlist krijgen we naast een kusje ook haar grootste hit Pack Up en krijgt ze ons dus toch nog aan het dansen. (MS)

Zo'n lange geschiedenis heeft Go Back To The Zoo nog niet maar ze hebben het wel voor elkaar gekregen om een plekje op het hoofdpodium te krijgen. De opkomst is groot, net zoals de olifant op het podium. Met het openingsnummer Fuck you wordt meteen de goede toon gezet. Als een snelheidstrein worden de nummers zonder tussenstop afgewerkt. Het zijn eenvoudige liedjes met catchy refreintjes die Pinkpop doen laat springen, zoals Electric’ en natuurlijk Hey DJ’. Massaal wordt er meegezongen tijdens Beam Me Up met de niet zo moeilijke tekst ‘oh ooh oh oh oooh’. Hoewel het merendeel van de setlist voornamelijk oppervlakkige nummers zijn met pakkende refreintjes laten ze met Gotta Wake Up horen dat er ook meer diepgang in kan zitten. Ze bewijzen vandaag dat ze het hoofdpodium eenvoudig aankunnen en daar was die torenhoge opblaasbare gorilla niet eens voor nodig. (MS)

The Gaslight Anthem is zo'n band die je altijd het beste gunt. Na een succesvolle Pinkpop-ontmaagding (met gastoptreden bij the Boss) twee jaar geleden, mag de band nu wat later op de dag laten zien dat ze flink doorgegroeid is. Een ongecompliceerde feel-good rockshow die drijft op het charisma van zanger Brian Fallon, wordt neergezet. Hoewel hij duidelijk hees is en vocaal niet kan brengen wat hij normaal gesproken wel doet, volgt het ene goede nummer het andere in sneltreinvaart op. We kunnen niet wachten op het nieuwe album van deze band. (RvdZ)

De podiumindeling van All Time Low doet denken aan die van Simple Plan: een rij witte versterkers met een drumstel ertussen en verhogingen vooraan het podium waar de gitaristen op kunnen staan. De doelgroep van beide bands is dan ook vrijwel hetzelfde, alleen is All Time Low net iets minder gelikt dan hun collega’s. Dat maakt het overigens niet muzikaal interessanter. De korte poppunknummers worden afgewisseld met puberale grappen en pogingen van de band om circlepits te creëren. De band is enthousiast en er wordt driftig meegesprongen door het jonge publiek. De oudere muziekliefhebber is echter al lang verdwenen. (MV)

Volbeat bestaat uit stoere mannen in het zwart gekleed die met hun voet op een monitor op laaggestemde gitaren spelen. Sommige nummers lijken op Metallica, andere nummers op Green Day, en het aan Johnny Cash opgedragen ‘Sand Man’s Tongue’ is een kopie van ‘Folsom Prison Blues’, maar dan wel op speed. Hoewel Volbeat onmogelijk origineel of diepgaand genoemd kan worden, klinkt het allemaal wel erg lekker. Het publiek drinkt bier en schreeuwt de catchy nummers enthousiast mee. Na een stukje ‘Skeletons of Society’ en ‘Reign in Blood’ van Slayer neemt de band uitgebreid de tijd om het publiek te bedanken. Volbeat: heerlijk vermaak op de maandagmiddag! (MV)

Officieel is de avond al begonnen maar stellen ons avondmaal even uit omdat we zo graag de Amerikaanse rock band Band of Horses in de Converse tent willen zien. “Let’s get swinging together” roept zanger Ben Bridwell en dat lijkt ons een uitstekend plan. Met vier gitaristen op een rij worden de ene naar andere heerlijke indierock ons voorgeschoteld zoals Noone´s Gonna Love You´, The Great Salt Lake en bij Is There A Ghost gaan zelfs de armpjes de lucht in. Het is wel jammer dat de stem op gaat in het geheel en in combinatie met zijn mindere articulatie is er helaas niet veel van zijn teksten op te maken. Aangezien er totaal geen spectaculaire showelementen voorkomen zijn de nieuwsgierige snel weer vertrokken en blijft er uiteindelijk slechts een half gevulde tent over. Natuurlijk horen we de singel Factory en eindigt het concert met het The Funeral. Ze laten vandaag zien dat ze behalve drie heerlijke studioalbums ook live ijzersterk zijn. Muziek voor de liefhebbers, voor diegene die ook van muziek kunnen genieten zonder poespas. (MS)

In het nummer 'Modern Way' komt de zinsnede “faking it every day” voor, en het lijkt er op dat de Kaiser Chiefs dat vandaag doen. De band staat als een stel lamzakken op het podium, en ondanks dat zanger Ricky Wilson zo nu en dan plichtmatig een sprongetje maakt is het optreden totaal gespeend van energie. Natuurlijk worden hits als 'Ruby' en 'I Predict A Riot' enthousiast door het publiek meegezongen, maar het is jammer dat daar tussen zo weinig te beleven valt. Nieuwe nummers vallen namelijk in het niet bij het oude werk. Ook drummer Nick Hodgson mag een liedje zingen, maar helaas ligt zijn talent niet op het vocale vlak. De Kaiser Chiefs hebben in het verleden opzwepende optredens weggegeven, maar waar ze vandaag mee bezig zijn weet niemand. (MV)

Het is twintig minuten vóór aanvang van de Deadmau5 en we kunnen niet eens plekje in de tent bemachtigen. De Converse tent barst al voor aanvang uit zijn voegen, dit hadden we niet zien aankomen. Iedereen wil de tent in, hoe vol het binnen ook is, mensen forceren zich een weg naar binnen. Wanneer het optreden begint klimmen mensen de palen in en wordt het tentzeil omhoog gehouden en zien we de enorme muisoren achter de stoerste denkbare draaitafel. Het spontane “hée hóo” geroep van het publiek bevestigd het enthousiasme van het publiek. Zowel draaitafel als het muismasker zijn visueel spectaculair en dus vermakelijk om naar te kijken. Als bonus act komt er ook nog even een zangeres meezingen. Deze Canadese dj gooit zo´n heerlijke dansbare songs op, dat er wel gedanst moet worden. En dat wordt dan ook gedaan tot ver buiten de tent. Een groot contrast, wij staan namelijk uit ons dak te gaan en tientallen meters naast ons worden mensen geplet bij de toegangspoorten van het voorvak van de Foo Fighters. (MS)

Dat Thirty Seconds To Mars niet vies is van wat drama blijkt wel uit het feit dat ze de Carmina Burana als intromuziek gebruiken. Wat volgt is de grote Jared Leto-show. Zingen is niet zijn sterkste punt, maar een publiek bespelen kan hij als geen ander. Als Jared het publiek vraagt om te springen, naar voren te komen, op elkaars schouders te gaan zitten of om mee te zingen gebeurt het. Tijdens ‘The Kill’ zwaait Leto triomfantelijk met een Nederlandse vlag, en natuurlijk is dit optreden nóg beter dan de vorige show op Pinkpop. De show is strak geregisseerd, met beelden die de nummers begeleiden, bestaand uit songteksten en meer Jared Leto. Oh ja, er wordt ook nog muziek gemaakt: strakke emo gespeeld door een onopvallende maar capabele band waarbij vooral de uitstekende drummer een hoofdrol opeist. De zang laat Leto grotendeels aan het publiek over, dat tijdens afsluiter ‘Kings and Queens’ zelfs op het podium mag komen. De muziek is ondergeschikt bij Thirty Seconds To Mars, maar een show geven kunnen ze wel. (MV)

De Foo Fighters hebben er zin in. Met opener ‘Bridge Burning’ van het nieuwe album knallen ze er meteen in. Tijdens tweede nummer ‘Rope’, begint het te regenen, maar de sfeer wordt er niet minder om. Sterker nog, Dave Grohl onderbreekt ‘Learn To Fly’ om het publiek te wijzen op de regenboog die is ontstaan om vervolgens weer net zo hard door te knallen. Grohl belooft om de nummers te spelen die het publiek laten springen, en met zoveel hits als de Foo’s hebben is dat geen enkel probleem. Natuurlijk eist Grohl een hoofdrol op, maar ook drummer Taylor Hawkins laat zich gelden. Naast een drumbeest is hij ook een niet onverdienstelijk zanger, wat hij bij ‘Cold Day In The Sun’ laat horen. De officiële eindtijd is 22:30, maar de Foo Fighters zijn nog niet klaar met hun rockshow. Zo zijn ze niet te beroerd om een cover van Queen te doen om daarna hun eerste hit ‘This Is A Call’ te spelen. Na een strakke uitvoering van ‘Everlong’ is het afgelopen en kan het traditionele vuurwerk de lucht in worden geschoten. Bij de Foo Fighters straalt het plezier van het podium af. Daarnaast is het een ijzersterke rockmachine, en daarom een meer dan waardige afsluiter van Pinkpop 2011. (MV)

123

FOTOGRAFIE: Gertjan van der Loo  

123456789101112
De Staat foto Pinkpop 2011 De Staat foto Pinkpop 2011 Madi foto Pinkpop 2011 Madi foto Pinkpop 2011 Madi foto Pinkpop 2011 Madi foto Pinkpop 2011 Madi foto Pinkpop 2011 Lifehouse foto Pinkpop 2011 Lifehouse foto Pinkpop 2011 Lifehouse foto Pinkpop 2011 Ash foto Pinkpop 2011 Ash foto Pinkpop 2011
 
123456789101112
 
festival logo

TORENPOP 2011Pinkpop gemist? Geen probleem, geheel gratis toegankelijk kon je naar het...

festival logo

THE POWERFEST 2011 Een dag vol power, dat is de belofte die The Powerfest 2011 in de Melkweg...