VERSLAG: Lowlands 2011 - dag 2

Festivalinfo was aanwezig op Lowlands 2011 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 42 foto's.

Naar het Lowlands Converse festivalreport - dag 1 verslag
Naar het Lowlands Converse festivalreport - dag 2 verslag

VERSLAG:

Dag 2

Voorgaande jaren stond er op Lowlands eigenlijk elk jaar op zaterdag een blok (Neder)hop in de Bravo. Dit jaar ontbreekt dat blok op het programma, maar we krijgen er wel Zwart Licht XL voor terug. Niet in pak, zoals tijdens Noorderslag, maar gekleed in luchtige vrijetijdskleding trekken zij het publiek richting de Bravo. Twee jaar geleden stond het trio voor het eerst op Lowlands, toen in de X-Ray, maar met band blijkt dat Zwart Licht de Bravo goed aan kan. Goed om te zien dat na Kyteman en Typhoon vs New Cool Collective ook deze combinatie van hiphop met een live band aanslaat. Bij nummers als Bliksemschicht en Dubtrip gaat er een vlaag van herkenning door het publiek en er wordt ons zelfs een nieuwe track voorgeschoteld: Dit Was Het Dan. Een zeer relaxte opener van de zaterdag. (MM)

Junip. Die band van José Gonzales toch? Yep, dat is em! Solo is het fragiliteit wat de klok slaat, Junip kiest voor en rijker en gelaagder geluid. Gemene deler is het zwoele herkenbare stemgeluid van Jose zelf, wat ook terug te horen is in het overall bandgeluid. Na een half uur wordt het wat gezapig en zou er meer spanning gebracht mogen worden om de aandacht vast te houden. Het katerende publiek vertrekt naar het gras rondom de India om al zonnend verder te genieten, en wat blijkt, Junip schrijft de ideale soundtrack voor deze gelegenheid. Een typische win-win situatie dus.

Iets later staat de India in het teken van een genre dat zijn hoogtijdagen gehad mag hebben, maar soms alsnog met een verfrissende act op de proppen komt. Indie het genre en Bombay Bycilce Club de messias? Zover zal ik niet gaan. Origineel en pakkend is het wel degelijk, maar dat werd tweemaal eerder op London Calling bewezen. Destijds miste deze band de ervaring om een publiek écht te vermaken, de routine en kunde is inmiddels aanwezig. Wat rest is het onderbuik gevoel dat je het allemaal al eens eerder hebt gehoord, waardoor het niet volledig wil beklijven.

Lowlands is inmiddels wakker, de zon schijnt dus er mag gedanst worden. De Bravo dient als balzaal deze zaterdagmiddag en Mayer Hawthorne & The County is ceremoniemeester. Zwoele soul van een man die alleen maar hoeft te zingen om een vrouw gek te krijgen, geen dame aanwezig die haar heupen stil kan houden. Nummers van A Strange Arrangement worden met verve gebracht door de uitstekende band. Weinig aanwezigen zullen eerder van deze man gehoord hebben, hoogstwaarschijnlijk zullen velen zijn cd aanschaffen en terug denken aan dit fijne optreden. Fijne hapklare soul voor een zonovergoten middag, geen vrouw of man die durft er te klagen!

De X-Ray is traditioneel gezien de kleinste tent van Lowlands, maar lijkt dit jaar voller te staan dan ooit. Een van de minst bekende namen van het affiche, Suuns, krijgt al om half drie de X-Ray ramvol. Eerder dit jaar stonden de Canadezen in Nederland al in de Occii en tijdens het Fabriq-festvival. Debuut Zeroes QC sloeg aan en dit alles bij elkaar opgeteld zal de reden zijn dat het zo vol is. De band opent met het heerlijk groovende Armed Gaze. Je voelt de spanning door de X-Ray gaan. Want buiten de staccato krautrockritmes en psychrock is het die constante onderhuidse spanning, die betoverend en hypnotiserend werkt. Hit Arena kan op wat herkenning van het publiek rekenen en afsluiter Sweet Nothing is weergaloos. Toch een goed teken dat ook de kleinere bands dit jaar op Lowlands de ruimte krijgen. Zeker als ze Suuns heten. (MM)

Mona maakt grootse muziek. Denk aan Kings of Leon en U2. Vandaag staan ze echter weggemoffeld op het kleine Charlie-podium. Vanaf opener The Tally en grootste hit Teenager daarna, merk je al dat deze band gerust op een ander podium had kunnen staan. Minstens de India, misschien zelfs wel al de Grolsch. Live speelt Mona met veel allure, zoals hun helden, en de kenmerkende stem van zanger Nick Brown blijft live overeind, al heeft hij daar halverwege het optreden wel een shotje Jagermeister voor nodig. Het kwartet uit Nashville, Tennessee pakt de aanschouwers volledig in met hun gigantische arsenaal aan hits, allemaal afkomstig van het selftitled debuut. Veel bands zouden dromen van één of twee hits, Mona heeft er gewoon een stuk of zeven. Teenager, Listen To Your Love, Lines In The Sand, noem ze maar op. Bij Shooting The Moon zet Brown de gitaar even weg om het publiek in te gaan en tijdens Lean Into The Fall ziet uw recensent de eerste crowdsurfer van het weekend. Mona zal zeker niet iedereen aanspreken, maar met zo’n show en zulke nummers zal het een kwestie van tijd zijn – misschien volgend jaar al – voordat zij dan dat India- of Grolschpodium mogen bestijgen. (MM)

Het tweede dansfeestje van de zaterdag in balzaal Bravo komt op naam van Goose te staan. Daar waar een uur eerder stelletjes innig tegen elkaar aan stonden te dansen, is het nu zweten, beuken en stoempen geblazen. België was al jaren om, het Nederlandse publiek zal Goose vanaf vandaag ook kennen als het Vlaamse synth-beuk quartet waar je blind kaarten voor kunt kopen als je een avondje uit de dak wilt gaan en afgepeigerd wenst thuis te komen. Volgens strikt recept gaat de gehele tent los, bier door de lucht, shirt uit en gaan met die gans. Enigszins eenzijdig, uitermate effectief.

Het verhaal van Omar Souleyman is eigenlijk te ongeloofwaardig voor woorden. In thuisland Syrië speelt de man op bruiloften en feesten traditionele Arabische muziek, ondersteund door stevige beats om het allemaal wat dansbaarder te maken. Op een gegeven moment maakte Souleyman de oversteek naar Europa en sindsdien zijn ‘wij westerlingen’ ook in de ban van de man met de hoofddoek. Vorig jaar op Metropolis kwam zijn eerste bescheiden (live)doorbraak, en vandaag beleeft hij zijn tweede. Nerveuze synths, opzwepende beats en schelle, schallende zang. De X-Ray blijkt veel te klein: dit optreden had misschien beter in de Lima gekund. Overal staan mensen te dansen en van buiten de tent zie je dat het binnen al helemaal los gaat. Helaas duurt het optreden niet de geplande drie kwartier, maar iets meer dan een half uur. In september staat Omar Souleyman op Incubate. (MM)

De zegetocht van Selah Sue zal deze zomer niemand ontgaan zijn. Overal waar deze jonge Vlaamse haar krachtige strot opentrekt is men laaiend enthousiast. Ook de Alpha zwicht voor haar singer-songwriter/reggae. Binnen drie jaar weet ze het van de Lima, via de India tot uiteindelijk het Alpha podium te bolwerken, en niet onverdiend zo blijkt. De band is solide, solo met akoestisch gitaar straalt Sanne Putseys van het zelfvertrouwen en een aanal hitjes zorgen voor de publieksparticipatie. Muzikaal gezien is het wel erg radiovriendelijk, of daar iets mis mee is, valt natuurlijk over te twisten. De nabije toekomst zal uitwijzen tot welke hoogten de rijzende ster van Selah Sue zal stijgen.

Wat goed is komt snel, zegt men wel. Bij Elbow ligt dat anders. Dit jaar viert deze band zijn 20-jarig jubileum en zijn definitieve doorbraak naar headline-status. Bij Elbow spreken we dus eerder van een fles rode wijn, gerijpt in een kwalitatief vat, totdat de wereld klaar is voor het intense recuptuur van kwaliteit, passie en karakter. Dat deze doorbraak eraan zat te komen, was na The Seldom Seen Kid voor weinigen nog een verassing. De plaats en tijd op de programmering is dus dubbel en dwars verdiend. Een propvolle Alpha geniet met volle teugen en schreeuwt de longen uit het lijf of geniet stilletjes van dromerige nummers als ‘The Night Will Always Win’ en ‘The Loneliness of the Tower Crane Driver’. Het rustige karakter van deze nummer zorgt wel voor een klein inkak momentje, maar dat mag de pret niet drukken. Deze band straalt zoveel autheniticiteit uit en heeft de perfecte songs die je een goed en fijn gevoel geven om een festivaldag mee af te sluiten. Het concert zal als bonus cd verkrijgbaar zijn van een nog te verschijnen speciale festivaleditie van Build A Rocket Boys, ik weet zeker dat er velen dit moment in de huiskamer met een glimlach, en wie weet een traan, zullen herbeleven.

Waar is Kees? Deze tekst is her en der op Lowlands terug te lezen op stickers en een enkel t-shirt. Welke Kees ermee wordt bedoeld en waar die is heb ik niet weten te achterhalen, maar als men doelt op Kees de Hondt, is het antwoord simpel. Die is er niet! Dat wil echter niet zeggen dat er niet met palmtakken en opblaasbeesten gedanst kan worden. Global cLIMAx biedt uitkomst met de wereldwijze sound van DJ Tommi en Pizadabolkin. Van klezmer tot balkan beats en illustere Midden-Oosten hoempapa. Al die takken in de lucht geeft een geweldig gezicht van veraf en een sfeervolle en gezellige avond dansen voor de aanwezigen. Volgend jaar massaal kerstbomen naar binnen smokkelen?

’s Nachts is het druk bij de X-Ray, erg druk. Âme had wat vertraging, dus speelt in plaats van om tien, om twaalf uur. Meters buiten de tent staan mensen te kijken en luisteren naar Frank Wiedemann (50% van Âme) van het Innervisions-label. Het is een mooie, ingehouden technoset die een goede opwarmer is voor de rest van de nacht. Om één uur is het aan een andere Duitser, Tensnake, om de tent verder af te breken. Na jaren naam opbouwen is het in 2011 eindelijk oogsten voor hem. Single Coma Cat krijgt massaal de handen in de lucht en ook Someting About You kan op herkenning rekenen. De ombouw naar Tom Trago duurt helaas iets lang: om dit tijdstip is tien minuten stilte de doodsteek. Veel publiek besluit de oversteek te maken naar bijvoorbeeld de Bravo, waar Speedy J en Chris Liebing als Collabs opereren. Snoeiharde, industriële techno waar veel Lowlanders nog tot vijf uur ’s nachts op dansen. (MM)

FOTOGRAFIE: Marcel Poelstra  

1234
Young the Giant foto Lowlands 2011 - dag 2 Young the Giant foto Lowlands 2011 - dag 2 Young the Giant foto Lowlands 2011 - dag 2 Young the Giant foto Lowlands 2011 - dag 2 Young the Giant foto Lowlands 2011 - dag 2 Young the Giant foto Lowlands 2011 - dag 2 DeWolff foto Lowlands 2011 - dag 2 DeWolff foto Lowlands 2011 - dag 2 DeWolff foto Lowlands 2011 - dag 2 DeWolff foto Lowlands 2011 - dag 2 DeWolff foto Lowlands 2011 - dag 2 DeWolff foto Lowlands 2011 - dag 2
 
1234
 
festival logo

LOWLANDS CONVERSE FESTIVALREPORT - DAG 2Converse en Festivalinfo hebben drie reporters op Lowlands rondlopen. Ze...

festival logo

LOWLANDS CONVERSE FESTIVALREPORT - DAG 1 Converse en Festivalinfo hebben drie reporters op Lowlands rondlopen. Ze...