VERSLAG: Motel Mozaïque

Festivalinfo was aanwezig op Motel Mozaïque 2002 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 35 foto's.

VERSLAG: Jasper van Vugt   Rob van der Zwaan  

123

Motel Mozaïque deel 2

De Nigeriaan krijgt de hele zaal aan het dansen! Een uitgebalanceerde groove en het vloeiend Engels wat hij spreekt maakt het geheel toegankelijk. Ook het hart zit op de goede plek: er wordt aan aids-voorlichting gedaan en opgeroepen om vooral lief voor je moeder te zijn!

Evan Dando
Het opmerkelijkste optreden van de avond vond plaats in de kelder van Nighttown. Evan Dando mocht in een stampvolle zaal, solo, hij is bekend geworden als frontman van de Lemonheads, zijn ding doen. Het optreden begint vaag: Evan houdt een bandrecordertje (waar vage geluiden uitkomen) voor de microfoon. Dan begint hij te spelen. Het bandrecordertje kwam nog een paar keer terug. Ik begreep niet wat hij hier mee wilde. De communicatie naar de zaal toe was zowieso erg slecht. Pas bij na het 4e nummer keek hij voor het eerst echt de zaal in. Het duurde nog even voordat hij zich ook met woorden tot het publiek richtte. Niet alleen maar negatieve dingen: muzikaal zette Evan Dando gewoon een goede prestatie neer. Op een knappe manier wist hij een intieme sfeer te creeeren die soms weer bruut verstoord werd door harde gitaar-uitbarstingen (het optreden was semi-akoustisch). Ik had het optreden in geen geval willen missen.

Lofidelity Allstars
Mosterd na de maaltijd, zo moeten de Lo-fidelity Allstars zich gevoeld hebben. In Amerika een grote naam, in Rotterdam speelden ze voor veel mensen te laat. Met hun zeer goed dansbare mix van verschillende stijlen (van bigbeat tot drum 'n base tot disco) krijgen ze de zaal gelukkig wel steeds voller. De lo-fidelity Allstars maken zowel gebruik van ouderwetse muziekanten als de nieuwste computer-technieken om op een strakke beat zo veel mogelijk vreemde geluiden te creeren.

6 april 2002

Stuurbaard Bakkebaard.
Zo grappig en vreemd als de bandnaam is, is ook de muziek. Tom Waits meets De Kift meets Kleinkunst meets André Manuel. Je begrijpt, Stuurbaard Bakkebaard heeft een vrij uniek geluid. Lekkere hoekige blues en rock, gespeeld met gitaar, contrabas en drums, en gezongen/gesproken in meerdere talen. Dit zijn zowel de songteksten als de praatjes tussen de nummers door. De songteksten slaan vaak nergens op, maar zijn daarom niet minder mooi of grappig. Juist het experimenteren en onorthodoxe gebruik van apparatuur leidde tot verrassende en goede resultaten, zoals het in het wilde weg blazen op een tuba.Hoogtepunt was het moment waarop de zanger/gitarist een denkbeeldig iemand meerdere keren riep, en de drummer daarop reageerde. Dit deed hij erg bijzonder: hij riep ""fuckface"" tegen zijn snaredrum, die hij weer tegen de microfoon hield. Hierdoor werd zijn stem vervormd en kreeg een vervreemdende invloed. De gitarist reageerde hier weer verbaasd op. Dit geheel pakte erg grappig en bizar uit, en is kenmerkend voor de muziek van Stuurbaard Bakkebaard. Stuurbaard Bakkebaard heeft net de cd ‘Chuck’ uitgebracht, en is door het hele land te zien, waaronder op Oerol (en wie weet in de Foxtrot van Lowlands).

123

FOTOGRAFIE:

123
 foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque  foto Motel Mozaïque
 
123
 
festival logo

GROEZROCK 2002Groezrock is een Belgisch festival dat elk jaar populairder wordt. Iets wat...

festival logo

PAASPOP 2002 Paaspop is het eerste grote meerdaagse camping festival van het seizoen....