VERSLAG: Pinkpop 2006

Festivalinfo was aanwezig op Pinkpop 2006 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 71 foto's.

VERSLAG:

123

Pinkpop, maandag

Maandag – 5 juni 2006 – dag drie.

Living Things maken glamrock van de bovenste plank. Een optreden dat nog lang in het geheugen zal ronddwalen. Toch denkt het Pinkpop publiek hier anders over. Vrijwel niemand beweegt, maakt geluid of geeft een teken dat ze het te gek vinden. Zware hardrockgitaren, genadeloze drum en een fraaie stem van zanger Lillian. Hij doet denken aan de stem van Iggy Pop en dat is natuurlijk een mooi compliment. Daarbij verre van statisch. Living Things zou uitermate goed passen op Lowlands maar het Pinkpop publiek gaat hier nog niet op los jammer genoeg.

Na veel geschuif is Skin (Deborah Dyer) erg vroeg op de maandag geplaatst. Hoewel ze een nieuwe band om zichzelf heeft gevormd blijft de Skunk Anansie zangeres de terechte frontvrouw. Geen moment staat ze stil en voorziet het publiek van de nummers van haar twee solo albums. Maar natuurlijk ook werk van haar oude band. Iets waar veel mensen op zaten te wachten om hard mee te kunnen blèren.

Bløf is een band waar Nederland heel trots op mag zijn. Het heeft (te) lang geduurd maar nu staan ze dan toch eindelijk op Pinkpop. Een plek die helemaal verdiend is want Bløf is populair en ondanks dat ze het met hun oer-Hollandse geluid makkelijk gered zouden hebben besluit Bløf de grenzen van haar kunnen op te zoeken. De zoektocht monde uit in het multiculti album UMOJA en het resultaat is verbluffend. De Hollandse nuchterheid gecombineerd met een sausje uit warme streken. Het werkt bijzonder goed voor Bløf. Na het succesvolle samenwerkingsverband met Counting Crows gaan ze de wereld rond om uiteindelijk te mogen spelen voor 60.000 man op Pinkpop. ‘’Blauwe Ruis’’, ‘’Omarm’’, ‘’Harder dan ik hebben kan’’ ze komen allemaal voorbij. De band had ons al iets bijzonders belooft op de persconferentie en ze maken de belofte waar met een prachtig gastoptreden. Jakobsen moet een tevreden man zijn als hij in de volle zon afsluit met hoe kan het ook anders ‘’Aan de Kust.’’

De John Peel Stage is weer een openbaring gebleken. The Zutons, Opgezwolle, Editors ze zetten allemaal een briljante show neer, maar de opzienbarendste act zijn The Flaming Lips. Kerstmannen aan de ene kant, aliens aan de andere kant en ballen heel veel ballen. Wayne Coyne neemt de mensen mee in een sprookje, even weg uit de werkelijkheid. Flaming Lips maakt politieke statements in de songs en waar het ook maar even kan, op het einde van de show speelt hij het zelfs regelrecht op de man des kwaads wie anders dan Bush. Opener ‘’Race For the Price’’ hakt er meteen lekker in mooie syntheseizer, strakke drum en een stroom van ballonnen, confetti en rook geeft meteen aan dat deze act net wat anders is dan anders. Het beeldscherm vertoont prachtige flimpjes die naadloos aansluiten op de nummers. Tel hierbij nog handpoppen, gitaren met twee halsen en een sexy prinsesje en je komt in de buurt van de Flaming Lips ervaring. Wel blijft altijd de vraag hoe ver zou de band komen zonder al deze showelementen?

Nadat alle ‘support act’ zijn geweest is het eindelijk tijd voor The Red Hot Chili Peppers. Om geduw tegen te gaan worden er na Franz Ferdinand expres geen mensen meer binnen gelaten in het voorste vak. Wanneer je niet dichtbij staat heb je helaas te maken met het slechte geluid waar het hoofdpodium al het hele pinksterweekend last van heeft. Een headliner als deze hoort te knallen, maar het geluid staat erg zacht. Wanneer je tussen de pratende mensen staat kun je het volgen van de muziek wel vergeten.

Hoewel de jongens tientallen eigen nummers hebben is er in de twee uur duurende set ook plek voor een cover - How Deep Is Your Love. Deze gezongen door gitarist John Frusciante terwijl de rest even op adem aan het komen is backstage. Helaas zijn er veel van zulke momenten waardoor er weinig tempo in het optreden zit..

Zoals voorspeld was deze Pinkpop editie inderdaad zo goed als uitverkocht, maar of slenteren door drukke doorgangen ook leuk is is nog maar de vraag.

123