Pot, Baumgarten & Van Astenrode

Dit trio speelt een cross-over van volksmuziek en jazz.
Peter Pot behoort tot de top van de Nederlandse trekzakspelers. De trekzak is altijd hét instrument geweest op bruiloften en partijen, maar het was ook het 'arme lui's orgel' en werd niet helemaal serieus genomen. Zoals Peter Pot erop speelt, verandert de trekzak echter in een subtiel en kunstzinnig instrument. Wat hij uit dit instrument tovert, is muziek om ademloos naar te luisteren. Soms zacht en subtiel en op andere momenten enorm swingend en met veel power.
Wat Peter Pot bovendien bijdraagt aan de evolutie van de trekzak, is zijn volstrekt unieke manier van improviseren. Het is toch al hoogst ongebruikelijk om op dit instrument te improviseren, maar Peter Pot heeft (ook in vergelijking met andere instrumenten) een totaal eigen, avontuurlijke benadering ontwikkeld.
De diatonische accordeon van Pot blijft trots op zijn moedertaal, het dialect van melancholie in een Italiaans stadje, van zuchten en klepperen, maar kiest ook voor spannende, nieuwe avonturen die de grenzen van het instrument verleggen.
Ik ben benieuwd of dit je wat lijkt voor jullie!