St. Thomas

Hij heeft zichzelf al heilig verklaard, onze Thomas Hansen. Anders hadden De Bladen het wel gedaan, want St. Thomas maakt indruk. Zijn tweede album ‘Hey Harmony’, en wat een toepasselijke titel, oogstte al net zulke juichende recensies als het debuut ‘I’m Coming Home’. St. Thomas (er is ook een eiland dat zo heet, en een calypso-achtig stuk van Sonny Rollins) is duidelijk hoorbaar onder de indruk van Neil Young en het conglomeraat aan pseudoniemen waaronder weirde Will Oldham opereert, maar hij voegt iets heel fris en fruitigs toe aan zijn Noorse buitenstaanders-kijk op americana: een toefje volksmuziek van eigen bodem.