Een stempel valt er in ieder geval niet te plakken op Emotional Rescue. Sounds Like Music laat een allegaartje horen van stijlen. En dit lijkt toch enigszins te veel van het goede. Een aantal nummers zijn op zich niet slecht en zelfs tamelijk goed. Maar dit allemaal op één album? Ik weet niet of hier veel mensen op zitten te wachten. De ene keer is het echte country, zoals op ‘The Girl From Country Heaven’, een volgende keer is het weer bijna new wave, luister maar kaar ‘King Me’ en dan wordt er ook nog een soort van hiphop losgelaten op de luisteraar in bijvoorbeeld ‘Communication’.
Afwisselend is een ieder geval een term die de lading dekt. Wanneer een album alleen op variëteit zou worden afgerekend dan zou dit album 5 uit 5 scoren. Wanneer consistentie het enige criterium zou zijn dan zou 0 uit 5 het resultaat zijn. Ook qua instrumentarium wordt alles uit de kast gehaald. Het ene nummer zijn er akoestische gitaren en andere ‘echte’ instrumenten te horen. Een volgend nummer, of soms nog in hetzelfde nummer, wordt overgeschakeld naar voorgeprogrammeerde samples.
Misschien is Emotional Elvis een voorloper en horen we binnenkort meer bands die zo van elkaar verschillende stijlen met elkaar mengen en er op een album één geheel van proberen te maken. Vooralsnog lijkt me dit ratjetoe aan stijlen vooral te veel van het goede. Net wanneer je een aardig countrynummer hebt horen langskomen, wordt je in het volgende nummer getrakteerd op iets dat weer op hiphop lijkt. Dit vergt als luisteraar een wel heel brede muzieksmaak. Er zullen heel wat mensen zijn die een bepaald nummer van dit album leuk vinden, maar er zullen er maar heel weinig zijn die het hele album goed vinden.
Alan Morse - Four o'clock and Hysteria Alan Morse heeft zichzelf flink uit kunnen leven de afgelopen jaren met...
The Mighty Roars - Swine and Cockerel Zet een ruige trucker, een liftende blondine en een boeienkoning in een...