RECENSIE: The Wild Ones - The Wild Ones

Wild Ones
2018-03-12 Maar liefst zevenentwintig jaar hebben de fans van The Wild Ones moeten wachten op een teken van leven van hun favoriete vetgekuifde rootsrockband. De Brusselse muzikanten begonnen dertig jaar geleden nog zo enthousiast met twee kort achter elkaar uitgebrachte albums. Van Crossroads, één van die twee albums, is nu een heruitgave verschenen, die voor het gemak maar ‘30th Anniversary’ in de subtitel heeft meegekregen, waarop ook nog een kerstsingle is bijgevoegd met de titel ‘Merry Christmas, People’ en die zowel in de enigszins beschaafde ‘uptown’-variant als de scheurende en angstaanjagende ‘downtown’-versie uitgevoerd wordt.
Dat angstaanjagende geluid wordt voornamelijk mogelijk gemaakt door het beestachtige harmonicawerk van Big Brett waarbij de slide- en steel-gitaarklanken van Ricky Brewster de overige stuipen op het lijf doen jagen.

Op deze verzameling uit de beginjaren van dit heerlijk onstuimige gezelschap wordt breed uitgewaaierd en komen diverse roots-verwante stijlen voorbij waarin de gitaren altijd een voorname rol hebben, waarin de grote contrabas en wilde drumklanken het tempo bepalen, waarin zanger Wild One Dee, het zal vast zijn echte naam niet zijn, over een warm en ruig stemgeluid blijkt te beschikken en waarin de scheurende bluesharp nog maar net in het juiste spoor weet te blijven.

Country, jive, rockabilly, rock & roll en ook punk, zoals in het van Iggy Pop bekende ‘Lust For Life’, gaan gebroederlijk hand in hand op dit gelijknamige album. Aangenaam is bovendien de gastbijdrage van zangeres Jennifer Warner in de wilde western-capriolen van ‘The Southern Cats Are…Go!’ waarin de Jack Daniels duidelijk is rondgegaan en het hele zaakje van een stevige injectie wist te voorzien. Wellicht dat een andere fles van hetzelfde als brandstof heeft gediend om de gemoederen van deze zanger te doen verhitten en zelfs naar een kookpunt heeft weten te brengen zoals wij kunnen vernemen in ‘Down To Hell’ waarin de Duivel deze Wild Ones wel heel dicht op de hielen zit en zij vervolgens opjaagt in een snelle ‘Got My Mojo Working’. Een uitvoering overigens die al heel vaak en vele malen minder pittig is afgeraffeld. De Wild Ones hebben zich de klassieker goed eigen gemaakt en spelen deze, en alle elf andere voornamelijk zelf geschreven rootsrockers met een zelden overtroffen overtuiging. En nu maar hopen dat het geduld niet nog eens zo lang op de proef wordt gesteld!!!
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:The Wild Ones Label:Sonic Rendezvous
Borneman

Robin Borneman - Folklore II - The Phantom WailKosten noch moeite worden gespaard om Ossenaar Robin Borneman onder de...

Cover Basement Saints - Bohemian Boogie

Basement Saints - Bohemian Boogie Basement Saints is een 70’s style bluesrockband uit Zwitserland. Met drie...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT