Virginia Wing is misschien nog niet zo’n bekende naam in Nederland, maar de populariteit van de band groeit vooral in het Verenigd Koninkrijk, waar de band tourde met Hookworms. In een interview met The Guardian lieten de bandleden weten het seksisme dat ze ervaarden in het publiek helemaal zat te zijn. Om zich hiertegen af te zetten speelde Virginia Wing voor een doek met de tekst “End Rape Culture”. Het is niet zo raar dat het duo even behoefte had aan de frisse Alpenlucht na een politiek beladen tour. De invloed van de afwisselende omgeving lijkt door te schijnen op Ecstatic Arrow. Het album is samenhangender en heeft een kenmerkender geluid dan de voorgaande twee platen.
Het is duidelijk dat Virginia Wing de muze heeft gevonden in de synthpop van de jaren ‘80, maar toch is Ecstatic Arrow een plaat anno 2018. Alice Merida Richards’ monotone praatzang is uniek maar toch herkenbaar in de stijl van bijvoorbeeld Courtney Barnett. De verveelde stem van een indiemeisje is het geluid van nu. Dat snapt de band. Gooi daar wat funky synthesizers overheen en je hebt een kunstig klinkend projectje bij elkaar geraapt. Nummers waarop de formule erg goed werken zijn ‘Eight Hours Don’t Make A Day’ en ‘Relativity’. ‘Glorious Idea’ is juist weer een discoknaller en ‘The Second Shift’ een nummertje om heel hard op te zetten als je met een open dak over de snelweg scheurt.
Ecstatic Arrow is huilen op de dansvloer én zwaarmoedig op bed liggen. Het is nostalgie voor de jaren ‘80 voor jeugd die zich eigenlijk niet kan voorstellen hoe het leven toen was.
Jo Passed - Their PrimeDeze band uit Vancouver, Canada is erg bijzonder. Jo Passed maakt muziek...
Warmduscher - Whale City Met leden van Fat White Family en Paranoid London in de gelederen mag...