Capital Punishment maakt op Roadkill experimentele muziek met een voorliefde voor avant-garde, no wave en postpunk. Dat de opnamen dateren uit de donkere jaren ’80 is dan ook goed te horen. Denk aan Cabaret Voltaire, Chrome en Daniel Miller (Mute Records). Er wordt flink geëxperimenteerd met geluidseffecten, elektronica en tekstflarden. Maar het eindresultaat is weinig coherent.
Openingstrack ‘Necronomicon’ is non-muziek: flarden van een newsflash over de zoektocht naar The Hillside Strangler gevolgd door sitarspel dat snel de irritatiegrens bereikt. Hier is geen gastrol van Ravi Shankar aan te pas gekomen. ‘Roadkill’ is nog wel een aardig, funky no–wavenummertje en ‘Muzak Anonymous’ een dansbare postpunktrack met flarden Bauhaus en Japan. ‘All Just In Passing’ is dan weer een op gitaar geënt instrumentaal niemendalletje. ‘Delta Time’ heeft wat Beefheartiaanse trekjes.
De instrumentale tracks ‘Cosmos’ en ‘ John’s Forgotten Land (Parts 1, 2 & 3)’ klinken alsof de band niet verder is gekomen dan het doornemen van de gebruiksaanwijzing van de net aangeschafte synthesizer. Het album sterft in schoonheid door een overbodige reprise van openingstrack ‘Necronomicon’ met wederom een hoofdrol voor de sitar. Als beloning voor het uitzitten van het album krijgen we ook nog twee bonustracks voorgeschoteld.
Capital Punishment heeft met beperkte middelen en minimale muzikale capaciteiten een album gemaakt dat enkele aardige momenten kent, maar uiteindelijk aan zijn eigen pretenties ten onder gaat. Daar verandert die ene man achter de drumkit niks aan.
Sauna Youth - Deaths Sauna Youth is een rockband uit Brighton met invloeden uit de punk- en...
The Magic Numbers - Outsiders The Magic Numbers hebben sinds 2006 een werkschema van één plaat per vier...