Jon Spencer heeft zijn sporen natuurlijk allang verdiend in zijn rijke muzikale verleden met Pussy Galore en Boss Hogg in de jaren ’80, The Jon Spencer Blues Explosion vanaf begin jaren ’90 (tot nu) en met Heavy Trash (vanaf ’05). En veel is er eigenlijk niet veranderd in al die jaren. Jon spencer is synoniem aan trashblues en dat zal altijd zo blijven. Daar doen uitstapjes naar noise of hiphop geen afbreuk aan.
Voor Spencer Sings The Hits dook Jon Spencer in bluesstad Chicago de Key Club Recording Company in. Een studio waar geestverwanten als Jack White, Andre Williams en Black Keys maar ook Protomartyr en Fucked Up platen opnamen.
Met hulp van Sam Coomes (o.a. Heatmiser en Elliott Smith) voor de synth-bijdragen en studiohulp annex drummer Mike Gard aka M. Sord, bekend van zijn eerdere werk met Jon Spencer’s Blues Explosion en Boss Hog, kwam hij naar buiten met twaalf frisse trashbluestracks onder zijn arm. Want hoe trashy Jon Spencer ook wil klinken, gestileerd klinkt het ook altijd.
Opener ‘Do The Trash Can’ is precies wat we van Jon Spencer mogen verwachten.: boom-tsjak drumpartij, een vette gitaarriff en maniakale zang. In het funky ‘Hornet’ klinkt Spencer als een trash-versie James Brown. En ’Cape’ leunt zwaar op de openingsriff van de sixtieshit ‘The Life I Live’ van de Haagse Q’65.
Met de tekst van ‘Fake’ (”Your shit is so fake, corny as hell, ideas are flat and you’re out of tune”) is Spencer zijn criticasters te snel af. Maar fake of niet, Jon Spencer lost met Spencer Sings The Hits alle verwachtingen in: geen hits, maar wel tot in de puntjes gestileerde trash.
Swearin` - Fall Into The Sun Swearin’ is een emopunkband uit de Verenigde Staten en ontstond nadat P.S....
Ty Segall - Fudge Sandwich Er zijn bands en artiesten die jaren doen over een album of zelfs een enkel...