RECENSIE: Nick Zammuto - We The Animals

Zammuto
2019-03-18 Voor wie fan is van de experimentele indietronica van de band Zammuto, waarvan Nick Zammuto de frontman is, en staat te juichen omdat er eindelijk weer nieuw werk van de man is verschenen, kan wel eens van een koude kermis thuiskomen.

Dit soloalbum is namelijk de soundtrack van de film We The Animals. Een aangrijpende dramafilm over drie opgroeiende jonge jongens in een turbulent gezin, die veel op elkaar zijn aangewezen. Zo nu en dan ontvangen ze de liefde en aandacht die ze nodig hebben van hun ouders, maar meestal zijn die meer met zichzelf en elkaar bezig. Liefkozen en ruzie wisselen elkaar af tussen pap en mam, en de drie jongens zijn daar vaak getuige van. Door de film heen is voortdurend een bepaalde spanning voelbaar en dat weet Nick Zammuto goed te vangen met zijn muziek.

Het is dus niet echt een feelgood movie, maar als je de stemming van de film wilt herbeleven dan kan dat met deze soundtrack. Het eerste wat je hoort op de cd is het liedje dat gezongen wordt door Josiah Gabriel , die een van de broertjes speelt in de film. Dat liedje is ook te horen in het begin van de film. Later op het album zingt ie nog zo’n niemendalletje, ‘I’m Nobody’s Baby’, beide zonder muziek wel te verstaan. Er zijn nog enkele zinnetjes uit de film te horen, zoals in ‘Just This’, ‘Like A Bomb’ en ‘You Went So Far’, dat je terugbrengt naar het deel in de film waarin het jongste broertje bijna verdrinkt.

Daarnaast staat het album vol met soundscapes die niet zoveel variatie bevatten. Wat opvalt is het nummer ‘Stealing’, waarin je een ritme hoort dat op een hartslag lijkt die steeds verder versnelt. Dat gaat over een spannend stukje in de film waar de jongens zich genoodzaakt zien eten te stelen uit een supermarkt, omdat pap vertrokken is na een ruzie en mam haar bed al dagen niet uit komt.

We The Animals zou mooie achtergrondmuziek zijn op een regenachtige zondagmiddag, maar voor degenen die de film niet hebben gezien, kunnen de expliciete fragmenten die erop staan dan als hinderlijk worden ervaren. Dus Nick, zoek je bandleden bij elkaar en maak weer een echt album in de stijl van Anchor en Zammuto. Daar zal het hart van de fan pas sneller van gaan kloppen.
Recensent:Johan Kramer Artiest:Nick Zammuto Label:Temporary Residence Ltd
Perfect Son

Perfect Son - CastHet is nogal wat om jezelf de artiestennaam ‘perfecte zoon’ te geven. Een...

Cover Endon - Boy Meets Girl

Endon - Boy Meets Girl Het is bijna niet te geloven dat er mensen zijn die muziek van Endon voor...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT