RECENSIE: Good Fuck - Good Fuck

Good Fuck
2019-05-06 Tim Kinsella en Jenny Pulse zijn verliefd en hebben besloten om hun relatie te vieren met een gezamenlijk project, Good Fuck genaamd. (De titel is wellicht een indicatie dat het wel snor zit met hun liefdesleven?). Voor het concept van hun album Good Fuck hebben zij twaalf boeken uitgezocht en zijn ze op zoek gegaan naar een locatie om teksten hieruit op muziek te zetten. Uiteindelijk zijn ze gestrand bij een artiestenkolonie in de omgeving van New York om, naast de liefde te bedrijven, een aantal nummers te componeren. Het album is welbeschouwd een verzameling van dertien nummers, waarbij (erotische) literatuur wordt voorgedragen over minimalistische, elektronische beats.

Op het openingsnummer ‘We Keep It Light’ wordt direct duidelijk welke kant het album opgaat: een wat hijgerige stem van Pulse, afgewisseld met spoken word van Kinsella, waarbij de elektronica de spanning in het nummer moet houden. Bij een aantal nummers werkt dit prima. Bij ‘Saint Francis’ zorgen de verschillende beats met de elektronica ervoor dat je wilt blijven luisteren tot het einde. Het concept raakt uiteindelijk uitgewerkt. Na enige tijd sluipt de verveling in en heb je de neiging om snel naar het volgende nummer te zappen.

Af en toe klinkt het alsof zij nummers voor elkaar op hebben genomen en voel je je als een derde wiel aan de wagen. Een voorbeeld hiervan is ‘Physics’, waar Pulse aan Kinsella beschrijft hoe zij zich een avondje met zichzelf vermaakt “I like looking at the walls/drinking wine/… /no-one else/touch yourself”.

Het zijn met name nummers als ‘Spring Song’, waarbij de harmonieuze vocalen van Pulse met donkere synthesizertonen samengebracht worden, dat het album overeind blijft. Naast de eerder uitgebrachte single ‘Secret Meeting’ is het de prachtige ‘Gold’, met de “It is almost indescribable” die boven de middelmaat uitsteekt. Dit nummer heeft door de monotone bas, de angstaanjagende synthesizer en de teksten die Pulse inspreekt iets speciaals en dat werkt prima hier. Het is een welkome afwisseling en de dreigende sfeer blijft goed hangen.

De ervaring van Kinsella bij rock-artprojecten (Joan of Arc, Cap ‘n Jazz en Owls) en het talent van Pulse om met minimaal gebruik van elektronische klanken en beats een klank te creëren, werken niet overal even goed. Hun liefdesbaby klinkt teveel van hetzelfde om als album volledig te kunnen slagen. Misschien toch beter om op een volgend project meer op de muziek te concentreren dan op elkaar?
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Good Fuck Label:Joyful Noise
Telekinesis

Telekinesis - EffluxionDe letterlijke vertaling van Effluxion is tijdsverloop. Het is...

Cover Bayonne - Drastic Measures

Bayonne - Drastic Measures Wat zijn de drastische maatregelen eigenlijk waar de Amerikaan Roger Sellers...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT