Nick Waterhouse is namelijk een CD gevuld met swingende doo-wop, soul en rhythm & blues. Neem bijvoorbeeld het aanstekelijke ‘Wreck The Rod’ waarop Nick Waterhouse wordt begeleid door een swingend ritme met een diep klinkende saxofoon en een achtergrondkoortje. Na afloop van een lange saxofoonsolo gaat het nummer helemaal los. Net zo swingend is ‘Which Was Writt’. Hier zorgt de combinatie van gitaarritme en opzwepende zang van Waterhouse voor een geheel waarop stilzitten en – staan onmogelijk is.
De nederige brildrager is nog steeds ontzettend retro. Toch voel je verschillende moderne invloeden samenkomen op Nick Waterhouse. Dat zit hem vooral in de dreunende cadans die elk nummer kenmerkt. Overal wordt een ritme op gang gezet die de luisteraar helemaal meesleept. Het zijn juist de meeslepende ritmes die vaak inspiratie ophalen uit de garagerock, hiphop of dance.
Nick Waterhouse vliegt op zijn nieuwste plaat in iets meer dan een half uur door elf nummers heen. Alle liedjes houden het kort. Deze hoge snelheid hoor je in elk nummer terug. De drums, gitaar of blazers houden continu het tempo hoog. Dat maakt dat de muziek liefde voor Ray Charles ademt, maar tegelijk qua tempo met beide voeten in het nu staat. Dat doet Nick Waterhouse goed. Ongetwijfeld een goede basis voor nog meer goede platen van deze Amerikaan.
Millencolin - SOSDat er een S.O.S. klinkt vanuit Zweden is niet nieuw. Ruim veertig jaar nadat...
Roos Blufpand - Kleed Me Uit De ster van Roos Blufpand is al enige tijd rijzende en met Kleed Me Uit...