Na het uitkomen van Laughter Through Tears, het vorige album van Oi Va Voi, dat in 2004 uitkwam, was het even wachten op een nieuw album. Er is dan ook het één en ander veranderd binnen de band. KT Tunstall, die zowel op dit album als tijdens de optredens als gastvocaliste optrad, brak door als solo artieste. Violiste Sophie Solomon verliet de band, toen ook zij deze niet meer kon combineren met haar solocarriére. Ook was er nog hommeles met platenlabel Outcaste en tot overmaat van ramp ook nog ziekte binnen de band.
Maar gelukkig kwamen er ook weer betere tijden. Oi Va Voi zocht en vond een nieuwe zangeres (Alice McLaughlin) en violiste (Anne Phoebe) en ging de samenwerking aan met producer Mike Spencer. In de nieuwe samenstelling nam de band dit (langverwachte) nieuwe album op. Klinkt voorganger Laughter Through Tears ietwat sprookjesachtig, een album om bij weg te dromen, de nieuwe plaat is er één om voluit aan te zetten, die losbarst in polka en mysterieuze zigeunermuziek. Maar Oi Va Voi blijft Oi Va Voi. Met invloeden uit verschillende culturen en teksten gezongen in een variatie aan talen. Hoewel de Engelse taal de overhand heeft op dit album, begint bijvoorbeeld ‘Dissident’ in het Hongaars en gaat vervolgens over in iets wat Jiddisch aandoet, met aan het einde nog meer abracadabra. Met dank hierbij aan gastvocalen van de Hongaarse Agi Száloki.
Oi Va Voi blijft verrassen, ook op het nieuwe album van deze wereldmuzikanten, is hun muziek als een ontdekkingstocht. De unieke mengeling van polka, gypsy, klezmer en alles wat er maar mee te mengen valt, blijft boeien. Ik verwacht dat ook deze CD de moeite waard blijkt te zijn om over één jaar, twee jaar, jaren, weer aan te zetten.
The Scene - 2007 The Scene was met name begin jaren ‘90 zeer succesvol in Nederland en...
Electrelane - No Shouts, No Calls Alhoewel Electrelane een paar jaar geleden eindelijk doorbrak met The...