RECENSIE: Death Star Discotheque - Death Star Discotheque

DSD
2019-07-17 Zo’n anderhalf jaar geleden mocht ondergetekende de gelijknamige EP van Driftmode recenseren. Hoewel er verbeterpunten waren smaakte dat album, gevuld met jaren ‘80 guitar noise, absoluut naar meer. Tot grote verrassing bleek het duo dat achter deze EP zat, Michel Geelen en Eugene Broeren, alweer een nieuw project te zijn begonnen: Death Star Discotheque. Samen met Roelof van Driel, waarmee ze eerder al in The Galactic Lo-Fi Orchestra zaten, gooien ze het deze keer over een andere boeg. De muziek is toegankelijker, met duidelijke pop-, rock- en punkelementen. Aan de hand van de EP Death Star Discotheque maken we kennis met dit nieuwe project.

En waar met Driftmode de nadruk meer lag op het neerzetten van een duister, retro-geluid, daar lijkt de focus nu veel meer te liggen op spelplezier en rocken. De EP voelt alsof de instrumenten hebben ingeplugd en in één take alle nummers hebben opgenomen; en dat bedoelen we in dit geval positief, want het album voelt fris en enthousiast. Openingstrack ‘Faster’ weet echter niet direct te overtuigen: hoewel de vervormde stem en de instrumenten een spannend geheel vormen, is de songstructuur niet heel duidelijk aanwezig. Hierdoor lijkt de hele track een lange opbouw die plotseling afgelopen is. Hoe anders is dat tijdens het nummer ‘Photo’, die ironisch genoeg een hoger tempo heeft dan de opener. Het punknummer duurt slechts 90 seconden en de band lijkt niets opvallends te doen, maar juist daardoor spat de gretigheid ervan af en voelt de track erg puur aan.

‘Again’ volgt enigszins dezelfde formule, al wordt er hier meer gevarieerd om een meeslepend geluid neer te zetten. En daar slaagt de band, zonder enige poespas, volledig in. ‘Wasted’ vliegt weer meer de hardrockkant op, maar ook dat is een richting die je de heren kunt toevertrouwen, al had de tekst in het refrein net even wat sterker – lees: uitgebreider - gekund. Muzikaal is afsluiter ‘Falling’ de spannendste track van de EP. Het dreigende gitaarloopje, de meeslepende zang en de zorgvuldig getimede tussenstukken houden goed de aandacht vast.

In nog geen 13 minuten krijgen we een kijkje in de keuken van Death Star Discoteque en laat de band nadrukkelijk zien waar het toe in staat is. Doordat er zo veel verschillende stijlen in korte tijd worden aangetikt is het moeilijk om aan de hand van de EP te bepalen welke richting dit project precies op zal gaan, maar net als de vorige keer geldt: dit smaakt naar meer. Het is dan ook te hopen dat dit project een langer leven beschoren is.
Recensent:Robin Hogenboom Artiest:Death Star Discotheque Label:Eigen Beheer
Cover Gong - The Universe Also Collapses

Gong - The Universe Also CollapsesOver de muzikale geschiedenis van Gong kan je met gemak een encyclopedie...

BTr

Black Tropics - Black Tropics Als je niet beter zou weten, zou je denken dat Royal Blood een nieuw album...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT