En hoewel de plaat duidelijk in het verlengde van Crawling ligt, is de nadruk een stuk meer naar de indiepop geschoven. Daar hadden we in de vorm van 'Limerence' op het eerste album natuurlijk al een geslaagd voorproefje van gehad, maar op Giving Up A Ghost zijn de Radiohead-esque uitstapjes niet meer op één hand te tellen. '24 Weeks' is de eerste toptrack op het album: elektronische foefjes worden gecombineerd met vrolijke, haast Britse gitaarpop. Ook op 'Long Gone' horen we dit frisse geluid. 'Someday' combineert deze electronica juist met een bezwerende zang en wisselende ritmes, waardoor het een van de spannendste nummers uit Johans oeuvre wordt. Of wat dacht je van nummers met de onweerstaanbare swagger van 'Off The Reel'?
Door al deze vernieuwende tracks zou je haast vergeten dat er ook wat traditionelere nummers op de CD staan. Die sneeuwen inderdaad een beetje onder: zo zijn 'Nothing's Ever Gonna Change' en 'Ice Box Man' mooie luisterliedjes, maar wekken ze niet dezelfde interesse als de spannendere tracks op dit album. Wel opvallend is de briljante afsluiting in de vorm van 'Come Back And Stay', een geslaagde cover van de hit van Paul Young. De versie past perfect bij het geluid dat Wardrobe op Giving Up A Ghost laat horen.
Johan Verckist en de rest van Wardrobe mogen trots zijn op Giving Up A Ghost: niet vaak durft een band voor het tweede album nieuwe muzikale interesses te omarmen en van insteek te veranderen. Het album is daardoor een stuk spannender geworden en onderstreept de meerwaarde van een project als Wardrobe. Sla Giving Up A Ghost dan ook niet over als je deze zomer de zon op gaat zoeken!
Fine China Superbone - Plaguey Fine China Superbone is een Nederlandse noiserock/mathrock formatie,...
ViVii - ViVii ViVii debuteert met slaapverwekkende dreampop. Elf mierzoete liedjes van...