Aan dopamine geen gebrek bij het beluisteren van Wet Dreams, het debuut van het Noorse Wet Dreams. De band is ontsproten aan het brein van Sebastian Olsen. De voorman van Death By Unga Bunga had nog wat ongebruikt songmateriaal liggen en heeft met Wet Dreams een nieuwe uitlaatklep gevonden.
Wet Dreams voorziet zijn garagepunkrock van een onweerstaanbare popsensibiliteit waar menig hedendaags poppunkbandje nog een dikke punt aan kan zuigen. De powerpoppunk van ‘Radioactivity’ heeft het beste van The Buzzcocks, The Undertones en het Utrechtse Misselijk in zich.
Het bas- en drumintro van ‘Bad Boy’ pakt de luisteraar meteen bij de strot. En dan moeten de aanstekelijke coupletten nog komen. Op ‘Her’ gaat de band flink tekeer en klinken de zang van Olsen en de gitaar van Bendik Pettersen zwaar overstuurd. ‘Boogie’ is een lekker snotty gezongen punkrocksong.
Wet Dreams slaagt er zelfs in om een ballad tot een goed einde te brengen en dat is niet veel bands gegeven. Met ‘Roliglata’ slaat de band de juiste toon aan. En na een openingszin als ”Take a walk on the wild side baby, come along with me” kan er niks meer fout gaan. De reverb gitaarklanken en het zuigende gitaarwerk in de refreinen doen de rest.
In ‘Beautiful’ zingt Olsen met tong in de wang: ”I feel you’ re blinded by my chemistry, I am beautiful, no matter what you say, words can’t bring me down”. De song is een knipoog naar Christina Aguilera’s ‘Beautiful’ met een hint van ‘I Hear A Symphony’ (The Supremes).
Wet Dreams heeft zijn dromen waar gemaakt met dit debuut. Met de ongepolijste garagerock zal de band geen hordes luisteraar trekken, maar het album heeft alles in zich van een instant klassieker: tien nummers en tien keer raak. En ruim binnen het half uur van start tot finish. Bring on the dopamine!.
Pond - TasmaniaEr zijn duidelijk invloeden van Tame Impala te horen op Tasmania , het...
Tronos - Celestial Mechanics Die Shane Embury is een druk baasje zeg. Naast bassist/songwriter (en...