Mocht je die periode van de popmuziek bewust hebben meegemaakt, dan klinkt alles heel vertrouwd. Een zware bas op de voorgrond, strakke drum eronder, mistroostige zang met redelijk wat reverb, en gitaren die er vooral voor de ondersteuning zijn. Maar bij Cold Showers voelt het niet als een warm bad. Het is meer het effect van painting by numbers. Ze kleuren slechts de figuren in die door anderen zijn verzonnen. Het resultaat daarvan is zelden zo genuanceerd en levendig als het voorbeeld. Met dat beeld in gedachte kijk je trouwens wel met andere ogen naar het schilderij op de hoes.
De leden van Cold Showers uit het zonnige LA hebben goed geluisterd naar hun voorbeelden uit het regenachtige UK. Alle elementen zijn aanwezig. Langzame songs afgewisseld met meer uptempo werk. Beetje distortion over de bas. De synthesizerbegeleiding in titeltrack ‘Motionless’ die gesampled lijkt van ‘Love Will Tear Us Apart’. Zelfs de zang neigt naar Brits, want zo klinkt echte post-punk nu eenmaal. Tony Bevilacqua bekend als gitarist van The Distillers heeft ook aan het album meegeschreven. Dat heeft er in ieder geval niet toe geleid dat de sound dichter bij punkrock is gekomen.
Zelfs na een paar keer luisteren laat Motionless je onbewogen achter. De muziek is trouw aan het genre, de opname is in orde, de songs zijn OK, de zang moet je smaak zijn. Er valt dus niet veel op aan te merken, maar het pakt niet. Zie het maar als een ode aan een bijzondere periode uit de muziekgeschiedenis; een ingang om de originele meesterwerken te gaan ontdekken.
Steve Marino - Fluff Steve Marino heeft als muzikant al in tal van bands gespeeld, maar ook...
Sebadoh - Act Surprised Als één van de oprichters van Dinosaur Jr. heeft Lou Barlow blijkbaar nog...