RECENSIE: Benedicte Maurseth - Benedicte Maurseth

Benedicte
2019-11-12 Benedicte Maurseth speelt al 28 jaar viool en dat is op het gelijknamige album te horen. In acht nummers laat ze horen dat ze haar Hardangerviool tot in de puntjes beheerst. Na haar eerste soloalbum uit 2010 en verschillende samenwerkingen, is nu haar tweede solowerk Benedicte Maurseth uit.

Alhoewel Benedicte op een traditionele viool speelt, is de muziek niet puur traditioneel. Een Hardangerviool is een Noorse viool uit de achttiende eeuw, die behalve de vier melodiesnaren nog vier of meer resonantiesnaren heeft. Hierdoor krijgen de klanken extra resonantie mee waardoor het geluid rijker klinkt dan bij een gewone viool. Hierdoor leent het instrument zich uitstekend voor een soloproject. De meeste nummers op dit album zijn aanpassingen van traditionele Noorse vioolcomponisten. Voor wie geen kennis heeft van de viool klinkt het album als filmmuziek bij de Noorse versie van Braveheart. Zonder kennis van de viool lijken bijna alle nummers sterk op elkaar. Behalve ‘Og fargane skiftar på fjorden’ (vertaald: En De Kleuren Op De Fjord Verschuiven) springt eruit. Het nummer opent rustig: het vioolspel wordt afgewisseld door korte stiltes. Als het nummer voldoende opgebouwd is, voegt Benedicte haar prachtige stem toe aan het vioolspel.

Het geoefende oor zal horen dat ze met de muzikale schema’s speelt om een eigen geluid voort te brengen. Benedicte vindt het niet alleen belangrijk om haar viool op de historische wijze correct te bespelen, maar wil de muziek levend houden. Daarom improviseert ze met het instrument, waardoor er kleine veranderingen ontstaan. Sinds ze jong was, varieerde ze onbedoeld al met de oude tonen. Haar vioolleraar, Knut Hamre, liet haar gelukkig begaan. Boeiend is daarom de dubbele opname van het nummer ‘Huldreslått’. In de volgorde van het album horen we als tweede track ‘Huldreslått I & I, As Played By Eirik Medås’ gevolgd door ‘Huldreslått, As Played By Olav Håstabø’. Beide nummers hebben een andere opbouw, maar middenin het nummer zijn dezelfde akkoordschema’s te horen.

Het gehele album heeft wat rustgevends. Misschien komt het door het door de afbeelding van de zee op het boekje bij de cd. Ongetwijfeld komt het door de dieprijkende vioolklanken van Benedicte Maurseth. Voor een leek zal het album niet eenvoudig zijn, maar de doorgewinterde vioolliefhebber zal het zeker op waarde schatten.
Recensent:Lizan van der Holst Artiest:Benedicte Maurseth Label:Pias
Cover Popol Ace & Kork - Silently Loud

Popol Ace & Kork - Silently LoudVijftien jaar geleden gebeurde er in Oslo iets speciaal. Popol Ace , een...

Cover Dö (doom) - Astral Death Cult

Dö (doom) - Astral Death Cult Vanuit haar hoofdkwartier in Nijmegen heeft Désirée Hanssen in een paar jaar...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT