Van de vier songs is het afsluitende ‘Odium’ de signatuursong van Sentre. Het sterke intro bevat een Paradise Lost-achtig pianomotiefje waarop een staccato riff meedeint. De beukende snelheid die volgt duwt Sentre naar de thrashmetal, waarna het motiefje op de achtergrond weer terugkeert. Ook op vocaal gebied stuitert zanger Nick Lamotski tussen grunt, hardcore brul en emo zang. Kortom noem een aantal bekende metalbands op en je hoort het terug in deze fijne track. Opener ‘Herd’ begint agressief, maar blijkt ook een zachte binnenkant te kennen en dus ook hier horen we wat spaarzame pianotonen. ‘Enraged Despair’ valt op door de meeste agressie en snelheid, terwijl ‘The Stray’ veelbelovend begint als een Zweedse deathmetal track, maar daarna iets te veel de metalcore hoek opzoekt.
Sentre is een helemaal niet onaardig EP, al voelt het soms of de vier songs een beetje ten prooi zijn gevallen aan het betere knip- en plakwerk, waardoor een soort bonte collage is ontstaan. De muziek van de vier Belgen voelt nog niet als een eenheid al lijkt deze EP een aanzet tot meer moois, want spelen kunnen deze vier snaken zeker wel.
Motorpsycho - The All Is OneHet Noorse Motorpsycho is altijd al een productieve band geweest gezien de...
Imperial Triumphant - Alphaville Net als je als wijsneuzige recensent loopt te verkondigen dat in metal alles...