RECENSIE: Sentre - Sentre

Sentre
2020-08-19 Wanneer je begint met een band is de ambitie vaak groot en wil je de wereld laten delen in je creaties. Terecht dat je daar enthousiast over bent en daarom ook wordt in de tekst van menig infosheet de plank vaak misgeslagen. Het valt bij het Belgische Sentre nog wel mee, maar uit de eerste zin van de bio blijkt wel een ongebreidelde ambitie: ”Op zoek naar een nieuw genre metal, slaagt dit viertal er in om een andere, verfrissende soort harde muziek te produceren”. Enig zelfvertrouwen blijkt hier wel uit, maar als er anno 2020 nog een metalband in slaagt om origineel uit de hoek komt dan verdient die acuut een plaats in de Rock ’n roll hall of fame. Alles wat nu nog uitkomt op metalgebied valt terug te herleiden naar de bekende pioniers en de grote namen. Zo ook de muziek op de selftitled debuut-EP van het Belgische viertal. Slecht is het zeker niet wat Sentre laat horen binnen de vier tracks die ergens het midden bevaren tussen thrashmetal en metalcore met wat melodeath ingrediënten, maar origineel kun je het echt niet noemen.

Van de vier songs is het afsluitende ‘Odium’ de signatuursong van Sentre. Het sterke intro bevat een Paradise Lost-achtig pianomotiefje waarop een staccato riff meedeint. De beukende snelheid die volgt duwt Sentre naar de thrashmetal, waarna het motiefje op de achtergrond weer terugkeert. Ook op vocaal gebied stuitert zanger Nick Lamotski tussen grunt, hardcore brul en emo zang. Kortom noem een aantal bekende metalbands op en je hoort het terug in deze fijne track. Opener ‘Herd’ begint agressief, maar blijkt ook een zachte binnenkant te kennen en dus ook hier horen we wat spaarzame pianotonen. ‘Enraged Despair’ valt op door de meeste agressie en snelheid, terwijl ‘The Stray’ veelbelovend begint als een Zweedse deathmetal track, maar daarna iets te veel de metalcore hoek opzoekt.

Sentre is een helemaal niet onaardig EP, al voelt het soms of de vier songs een beetje ten prooi zijn gevallen aan het betere knip- en plakwerk, waardoor een soort bonte collage is ontstaan. De muziek van de vier Belgen voelt nog niet als een eenheid al lijkt deze EP een aanzet tot meer moois, want spelen kunnen deze vier snaken zeker wel.
Recensent:Jan Didden Artiest:Sentre Label:Eigen Beheer
Cover Motorpsycho - The All Is One

Motorpsycho - The All Is OneHet Noorse Motorpsycho is altijd al een productieve band geweest gezien de...

Cover Imperial Triumphant - Alphaville

Imperial Triumphant - Alphaville Net als je als wijsneuzige recensent loopt te verkondigen dat in metal alles...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT